gür bir ormanda,
yalnız bir ağacım.
içimi dert kemirir,
haberi yok kimsenin!..
ne vakit gülmek istesem,
hayata tutunmaya çalışsam
ucundan, kenarından
aklıma ölüm düşer!
Korkuyorum
hasret kavuruyor kenti
öfkeme yenik düşmekten korkuyorum
kalbim dinamit!..
şehri boğuyor yağmur
anılarımı kaybetmekten korkuyorum
gözlerim barut!..
yalnızlık kuşatmış metropolü
yaşamaktan korkuyorum
ellerim kibrit!..
*Behçet Necatigil