Son yaprak da koptu. Süzülerek belli belirsiz gölgesiyle yere kondu. Caddenin yanı başındaki küçük parktayım. Gri ve bulutlu gökyüzü basık bir tavan olmuş, tüm ağırlığıyla ruhuma çökmüş. Yapraksız ağaçların dalları örümcek ağı gibi. Artık çırpınmayı bırakmış, ağla-ra takılı kalmayı benimsemiş, umutsuzluğu kabullenmiş haldeyim. Kafalarını ileri geri oynatarak yürüyen ürkek güvercinler bile ben-den daha çok seviyorlar …
Uzun uzadıya konuşmadık. Sözleştik. Tanıştığımız restoranda buluşacağız. Bugün onuncu yılımız için kadehtokuşturacağız. Sıralama belli. Dokuz yıldır olduğu gibi. Halbuki kararımı vermiştim. Bir pazar günü aktivitesi olarak gardırobumdaki giysileri renklerine göre ayrıştırdığımesnada. Arif’ten ayrılacaktım. Bu istek küt diye belirdi. Meğer benden bihaber içimde büyümüş. Katladığım giysileriraflara yerleştirdiğimde emindim. Ayrılmalıydım. İyi bile dayanmıştım. Gelgelelim söyleyemiyordum. Evirip …
