Şimdi
Pisagor’a inat
Dört duvar içinde süzülüyorken
Evrenin sırlarının yalnızlığı
Ağırlaşıyor omuzlarımda
Ne ışığın hızı ne de renklerin algısı
Çığlığım önce geliyor kırıklarımdan
Oysa
Umurunda değil karıncanın
Sıfır noktasını aramak
Güneş siteminde olup bitenler
Ölüm kadar doğalken
Nedir bu yaşam hırsı
Yaşarken silinip
Kendimizden akıyorken
Belki
Başka bir yerdedir cennet
Ölerek gidilmeyen