Uyandığım gecelerin birinde gelirsin
Ve üç beş saat yaşarım seninle diye
Seni terk edip uyanıyorum gelmediğin gecelerde
Işıkların dizekleri çiziyor altını güzelliğinin
Toprağa yansıdığım günlerden
Bir rezillik karışıyor kanıma
Belki ben karıyorum harcımı
Belki senin kırışıkların aklıyor varlığımı
Kahvemde tütüyorsun
Betonlar arası kurguların
Soğukluğunda titrediğimde
Dokunmuyorsun
Ben yine donuyorum
İçimde yaşama korkusu
Yorulduğum gecelerin birinde gelirsin
Ve üç beş ömür baş edemem kendimle diye
Kendimi terk ediyorum