yitik kapı

topraktan eski günah
kamburunda kırık vebal
kırk yamacı dağlanırken
duydu bir notasına sığdığımı
duvarları susmuşken
ilmek attım sesine
bildiğim tek lisandı
kapılar kapılarla yıkılmalı

yıllar büyüten yasıyla
köküme sızamayan
bu küskün dal
durdu dedim durursan
tüter esrarım boynunda
asılır yüzüm
ağlamadan yıkanır

bir sırrı yittik sonra
yıkamadım kapıları

 

1 thought on “yitik kapı”

Yorum bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir