Baharı Bekliyorum

 Baharı bekliyorum. Dalların tomurcuklanmasını, çiçeklerin azat edilmesini, dileklerin yeniden asılmasını, tek tek bütün papatyaları koklamayı, gökyüzünü seyredip umutlanmayı bekliyorum. Baharı bekliyorum. Kışları naftalinlemeyi, ayazlara çakmak çakmayı, buzları tuzlamayı istiyorum. Bir gün dilinizden dökülenlerin yüreğinizi yakmasını umut ediyorum. Gözlerime inanamamak, duyduklarıma çok şaşırmak ve sevinçten parmaklarım titresin istiyorum. Bir gün döndüğünüzde ilk önce kendimi sonra … affetmek istiyorum. Baharı bekliyorum. Yağmurdan sonra kalbimde çalan şarkıyı herkes duysun, tüm sevdiklerim eşlik etsin istiyorum. Bekliyorum baharı, cemre sadece toprağa, suya, havaya değil tüm bekleyenlere müjde versin istiyorum. Sevinçten kınalar yakmak, lokmalar dağıtmak, mutluluktan ağlamak istiyorum. Demek o gün bugünmüş diye bağırmak istiyorum.

    Baharı bekliyorum. Taşın altına koyduğum ellerimi kollarımı kurtarmak istiyorum.  Düğümlenmiş içimin iplerini çözmek istiyorum. Kalmayan halimi, asılmış tükenmişliğimi kurtarmak istiyorum. Baharı bekliyorum. Geriye dönmeyecek zamanı ikna etmek için çare arıyorum. Tüm ilaçları yanına alan, hiçbir şeye merhem olmadan öylece bırakıp giden zamana gel diye yalvarmak istiyorum. Ne yaparsam yapayım elimden bir şey gelmiyor, demek yerine ben bunu gerçekten hak ettim, demek istiyorum. Tertemiz emanet ettiğim mavinin aynı masumlukla teslim edilmesini istiyorum. Baharı bekliyorum. Halden anlamayanları yolda, kimsesiz bırakmak istiyorum. Suskunluklarıma mikrofon, yorgunluklarıma yer verilmesini rica ediyorum.  Duyulmayan haykırışlarıma biraz nazik davranılsın istiyorum.  Ben çok şey istemiyorum aslında. Atıp tuttuklarınızın bir gün sizi vurmasını, canınızı çok acıtmasını istiyorum. Ben nerede hata yaptım diye düşünürken, her çarptığınız taşta aklınıza gelmek istiyorum. Kabuslar gecenizi böldüğünüzde bir damla su içerken beni hatırlamanızı istiyorum. 

     Ben baharı bekliyorum. Bir gün gelecek eminim. Çaldığında kapıyı kuşkusuz açacağım, biliyorum. Çiçekler kaç kez soldu, ne kadar şimşek çaktı, kimler doğdu kimler hayallerini gömdü, kaç kalp kırıldı, kaç gönül alındı, kaç bayram geçti? Kaç güz devrildi, kaç kurban kesildi? Neyi alkışladık, kimlere güldük, niçin ağladık? Çok şaşırmadık fakat çok üzüldük! Hem de bile isteye… Kimlere ne diye güvendik! Yaptıklarımıza, duyduklarımıza, söylediklerimize, olanlara akıl sır erdiremedik. Tüm bu saydıklarım için açacağım o kapıyı. Belki yaşadıklarım belki de yaşayamadıklarım için açacağım.  Sen olsan da olmasan da ben hep kapının ardındayım, dedim diye açacağım.  Belki çok özlediğimden belki son kez göreyim diye. Kim bilir. Açacağım çünkü “Nerde kaldın?” diye hesap keseceğim. Hiç belli olmaz bu işler belki de geçmişin yüzüne çarpmak için açacağım. Ödenecek borçlar, geciken alacaklar var.       

     Bekliyorum baharı. Geçmişi tahliye geleceği terbiye etmek için, dibi tutmuş dünleri ateşten almak için, kurulmuş ekşi cümleleri çöpe basmak için, mayalanmış gönlüme şekil vermek için, temmuz günü bir gece yağan o karın üzerini örtmek için bekliyorum. Arkasından su döktüğüm bu mevsimi dört gözle bekliyorum. “Yıllardan sonra, yollardan sonra şarkı söyleyen çocuklar” gibi bu bahar kaybetmeyi değil, kazanmayı diliyorum.