Uzağım kendime ve yalnızlığa
Tek kişilik bir savaş değil mi kaldıramadığım
Omzuma çökmüş kıyıca nefes
Nefes nefese koşulan hayaller,
kırıklığım
Yalnız dünyaya
Ve sana karşı değil bu soğukluğum
Hüküm sürmüyor dudaklarımda afili cümleler
Dökülmüyor saçlarından güz gülleri
Ağarmıyor gök sinesinde karanlığın
Can veren mezarlığın yapraksız dalları kadar
Aksetmiyor duvarlarında sevgi sözcükleri
Susmayan, çınlayan her dua
Nefsimi terketmiyor kırıntılarca günah
Vücut bulan hayallerin
yutulan dalgaların uğursuzluğu
Bir şehrin en kuytu yerinde
Duyuyorum yaşamın kıvrımlarında
birikmiş ağrılar