belki karşılaşmaktan kendimle, karşı koymaktan belki
bıkkınım
beni yanına alan kan tutmuş rüzgarım, yılgınım
sarsılmaz daraltım avuç açmıştır şimdi
karşında büyük harflerle silahsızlanmışım
arafta
mahmuzlanıp bir takım masallarca
/olsun/
paranteze almak var ya aslında
kokunu bu serüvenin ucunda
doğurgan bir ırmağın bütün imtinasıdır şu;
uykumdan çıkardığım sana tütsülediğim esmer şiir.
kurdum onu salıncak gibi sesin gibi
bilindik bilinmedik heveslerle dolu,
iyiden iyiye hırsızlamaya getirir.
davran hadi alıkoyma kendinden
özlüyorum imkanlı imkansız
akşam oldu ezberlenen nefesinle
mümkün oldu hatıralar ve ardakalan
göğüs gerişler
yalanlayarak pek çok ezberi
ufka büründü dinlerken seni
hem bu rahatlık denen yarın denen mekan
da kimmiş