Benmerkezcidir tanrı. Işığın terazisi kendi seçimleri… Şimşek gülüşü kalbimde azaptan bir gül (Hınçla dikiyor derimi)
Göğsünde buzdan sıvı, kolundaki çağın gözünde altın bir haç durmadan zamanı deşiyor, alnımdan damlayan itaatkâr dil suskun!
Son katedral, şehrin Herodot Kalesi’nde, yaban çiçeklerinde ağlıyor şehvet, bir insan yarattı ayakları taşla ezilmiş balerin/im, çatallı sanrım-her şey tozdan idea
Soysuz göğün dansçısı, “ Affet beni düşüm, düşümde kendimi öldürdüm!” haykırdı, kendine evlatsız anneler çağırdı
Judithim bundan böyle, Holofernes’in beyninde boğulan, ayaklandı başı-ruhu/muz cehennemde şeytan salı
Karanlık Bir Suret Seç Kendine
Bağışla organlarımı…Şimdi arayıp bulduğum: KAN BALADI!