Bir Bardak Acı Çay

 Keyifle bir çay demlersin, ağır ağır ve sevgiyle demlenir kısık ateşin üzerinde, sakince bekler içilmeyi çayı seven insanlar tarafından. Çayın özelliği nedir bilir misin? Titiz bir şekilde, çay ve su bir araya gelip demlendikten sonra mutlu ve taze halinin içilmesidir. Beklediği ilgi budur çayın. Bardaklara döküldüğü andan itibaren tüm dikkatini ve ilgini ona vermelisin…

 Eğer başka bir şeyle ilgilenip çaydanlığın içinde ya da bir bardakta tek başına bırakırsan onu, yalnızlığın kızıl derinliğinde terk edilmişlik hissiyle acır, soğur ve bayatlar tıpkı hayatta ardında bıraktığın, unuttuğun ve yüzüne bile bakmadıkların gibi. Bir acı kahvenin bile kırk yıl hatrı varken insanların evlerinde hayata benzeyen çayın hiç hatrı yok. İlgi görmeyen çay bayatlar ve acır. Tıpkı sadece kendini korumak adına sarf edilen sözlerin ardından orada öylece bıraktığın insanın bayatlaması gibi… Şeker bile atsan nafiledir artık, tatlı söz ile toparlamaya kalksan asla eskisi gibi olmaz. Nasıl soğuk çayın içinde şeker erimez ve tat vermez ise senin o süslü cümlelerin de kalpte erimez artık. Unutacaksan şayet, çayın da insanın da rahatını bozma, bırak ilgi ve sevgi ile demleyen insanların yanında kalsın her şey! Bir anda unutacaksan seni seveni sakın en başından kafasını karıştırma, onun boş bekleyişler içinde hayata karşı bayatlamasına fırsat verme, onu soğutma, acıtma…

 Sakin demlenmiş çay bir anda döküldü, neden? Çünkü başka bir yerde güzel kokulu kahve vardı ve emek verilmeden yapılırdı. Bile isteye bekleterek bayatlattılar çayı ve sevgiyi. Keşke acıması için bu kadar uğraşmasalardı! “Ben çay sevmiyorum.” denseydi zaten demlenmezdi her şeyden habersiz olan çay. İnsan, kendisinden bile saklarken sevdiğini, içinde yaşatırken en güzel sözcükleri, iki cümle ile döküldü sessizce bayatlamış bir çay gibi. Farklı yanılsamalar ile unutulan bir bardak çay gibi bir kalp soğumaya bırakıldı. Soğuk havada, bir bankın üstünde sadece dudak payından alınarak oraya terk edilmiş bir bardak çay gibi yürek terk edildi, aynı mevsimde ve aynı bankta…

 Yorgun çay yok artık…