Hepimiz ölüyüz şu hayat dolu modern çağda
Ruhumuz ayrı bir fanusta bedenlerimiz esaret altında
Dilimizden düşmüyor 21.yy saçmalıkları ne çağ ama
Huzurla ölürüm diye mezarımı eşiyorum her gün hırsla
Gün be gün eriyorum hiç beklemediğim bir hızla
Yanmak yetmiyor, her gün ölmek lazım biraz daha
Biraz daha ölürsem kurtulurum inancıyla
Zaten ölümler hızlı olur diyen yalan söyler, inanmayın asla
Ölüm süründürür, ve farına varılmaz asla
En çok öldüğün anlar, en çok güldüğün anlar aslında
İnsan ruhunun yok oluşunu kutluyor her güneşin batışıyla
İnsanlar, eğleniyor boyunlarındaki tasmalarla
Bir kafesin içindeki köpekler gibi yiyoruz birbirimizi
Hemen de susuyoruz önümüzdeki birkaç kemiğe sarılınca
Ben en çok benden nefret ediyorum, kapıyı çarpıp çıkamayınca
En çok kendime yazık ediyorum, ömrümü tüketiyorum hunharca