Yanlış değil, yanılmış değil, tümüyle yanmış bir halet-i ruhiye içindeyim.
Kızıl sürünmüş, siyah kokan, koyudan da koyu, bir zemheri içindeyim.
Dolup taşamayanlardanım sessiz sessiz, kavrulanlardan.
Kor ateş, küf tutmuş ruhuma kayıtsız.
Aşk’ı aşıktan soran maşuk kadar, hissiyatsız.
Nice sultanları köle eder, engin dağları ova eder.
Pişirir Adem’i kalbinin en hassas yerine, gönlüne mahkum eder.
Sebebi varlığını tutar da bir nazlı sevgiliye heba eder.
Her kişi, kendi hürriyeti ile taşır ateşini, gider kor gibi yangınıyla bir kaşık Sevda’da keser nefesini.
Kundaklanır yürek, yangınına Derya’lar faide etmez.
Madem ki hatırı bilinmez bir nesnedir aşk, yakalım yüreğin küllerini bile kızılında Ateş’in.