Kirişi serap için büken gücüm,
bir atımlık mesafeden çaresiz şimdi.
Düştü ay ışığında köpüren kelimelerim.
Ortasından vurgun bir nota gibi
dizgelere düştü
Şiniklerle ölçülen ahretliğim nerede?
Bayır çıkmaktan sol diz kapağım kayıp.
Ayıp artık kendi nehrinden başkasına saka olmak
YASAK
bu mülkte karga vurmak…
Yasak, koskoca harflerle yasak!
İntizama aykırı bir med gibi,
bu şimşir içinde müspet durmak.
Her gece yarılmaktan sebep,
kan rayihasıdır nücuma yükselen…
Bağrımda bin gül açar derim soyulunca.
Ah, onların kokusunu siz bilmezsiniz.
“size anlatmak da istemem”
Geminin karın boşluğundayım.
Sızan suyu dindirmeye çalışmaktan,
içimde deniz uğultuları birikmiş.
Herkes gitmiş, herkes gitmiş,
bense bu şilep için değil,
bu şilep içre yitmişim.
Henüz yüz çevireceğim yer bulamadım,
nereye gözüm erdiyse,
çininin çürük yanına değmiş.
Ne düştüyse alyan camlardan,
yüreğimdeki servi başını eğmiş.
Bağrımdaki kan gülleri söyleyin,
siz konuştukça kını sıyrılacak dilimin.
İstiğfar kimin nasibi
gufran kimin?