İnşat et Epidius!
Kopsun dilden yaralanmış balad
Yağ çıvgın kalabalığın üzerine
Bu eski bir söylencedir
Diyorlar ki O’na hayat
O mudur efkârlı gökten fışkıran
O mu ebede ermiş Orpheus?
Ne yana dönsem çağıl çağıl
Akıyor ruha gayb
Küçülüp ufalanıyor söz
Gittikçe daralıyor yağmalanmış an
Yaşamak, vahada mügeylan
Öldür Ben’i, dirilt merkezinde!