Göğü izleyedurdum,
Bin bulut ve bir hilal ile yoğruldum.
Katık edip sinemi yıldızların rengi ile
Gecenin üçü beşi düşünedurdum.
Bunca vakit göğe bakardım.
Baktığım gök değil yedi katmanlı bir sine,
Basar bağrına ermişi de yitirmişi de.
Gamsızdır gece,dertlerle yoğrulur.
Ve sabah ki yüreğe ekilen umuttur.
Karmaşık zihin, kırık kalp, bahtsız ruh…
Bakmayı bekler yıldıza,aya,güneşe.
Bir tufandır, harmanlanmış geceyle gündüze.
Çığlık atar yıldızlar,karamsar fikirlere.
Ay parlar kararmış zihnin gölgesine.
Gözyaşları düğümlenmiş, kişinin;
Ferahlatmak için zihnini,izliyor sırrını gecenin
Tam umudunu yitirmiş zırvalarken üç beş hece,
Güneş doğuyor yedi katlı mahzenden.
Aydınlanıyor ruhu işte o an.
Yarın var, yarınlar var bak!
Bağrından tutsak gözyaşları süzülüyor,
Düşüncelere kitlenmiş zihni rahatlayıveriyor,
İşte diyor,yedi kat haber getirdi:
Karanlık geceden sonra aydınlık sabahlar,
Çöküntüden sonra kudretli yükselişler var.