Benim Adım: Melek

Benim adım: Melek

Karanlığın bedeninden geldim

Annem, o itaatkâr ve sonsuz kadın

Toprakta doğurdu beni, korkuyla emzirildim

Güneş, saçlarımın düğümlerini çözdü; ağzım ayrık-uyku kokan duvarlar

Bronz bir ayna ve bir iskemle: Tüm hayat!

Dağa kaçan ürkek hayvan, yaralı üveyik

Gözleri idam mahkûmu esir- son lokmasını çocuğuna ayıran

Veyahut kafası hep silahla yoğrulan o insan kadar mağdur

Susan, susturulan kasık ağrısı bendim!

Tavernada küllerin içinde-otomobil kokusu-tütün kolonyası-dudaklar…

Boş bakışlarım- beslenme çantam-kırık ekmeğin eskisiyle harmanlanan

Ve okul yerine soğukta it gibi titreyen, kalçasında izmarit!

Akşam vakti pencere kenarında sokaktan geçen çocukların oynadığı oyun

Hepsi bendim, hepsi!

Pembe, mavi, mor, rengârenk alaycı kuşun tokamdaki eli

Krepon kâğıdı, makas kesiği, ruj izi

Doksan dokuz kez coplanan, yüz kez yeminli!

Denizkızı, Pamuk prenses, Külkedisi: Bütün bunlar bendim!

Melek: Karanlıktan gelen

HİÇ DOĞMADIM, BU YÜZDEN ASLA VAR OLMADIM!

 

,

,

 

 

 

 

 

 

,