Misafirim ben.
Davetli bellediniz kendinizi belli ki. Değilsiniz oysa(!)
Kendinizi sakınmadan vaktinizi geçirdiğiniz insanları “Dostum,” diyerek kandırmayınız efendim.
Misafir ettiğimle misafirliğin tadına varıyorum, istediğim vakit hem de. Onların buyurganlığıysa bana fasarya, böyle yapmıyorsanız sorun kendinize efendim.
Yürekli bir iş kendini yaşamak son tahlilde!
Ne kendinizi ne de gözünün içine baka baka sevdiğinizi yalandan söylediğiniz insanlarla vakit harcayınız efendim, boş iş baştanbaşa bence.
Siz gönüllüsünüz belki bu safsataya.
Onlar değilse? Gerçek sanıp sığınırlar size maazallah. Yük eder misiniz dertlerini? Etmezsiniz, he mi?
Bazıları insana güveniyor hâlâ, siz yitirmiş olsanız da inancınızı çoktan.
Gelgeç hoşlukları hoşnutluktan sayabiliyorsanız, yırttınız demektir kırık dökük hayallerden kendinizce.
Uzaksınız hem de çok, kendinize ve her şeye.
Umurunuzda mı mesafe?
Değil mi?
Yalan!
Yalama olmuş bir yalan bu(!)
Başka yalan bulmalısınız biricik beninize.
En görkemli tasanız bu, kıvırmayınız efendim!
Paçayı kurtarma, sıvışma telaşındasınız hem de yalnız olmak istemiyorsunuz tıpkı tavlanmak için fırsat kollayan gibiler gibisiniz, şikâyetiniz hükümsüz o halde.
Alan memnun satan memnun martaval dünyanızda(!)
Mendebur düzen diye sızlanmanız niye o halde?
Kim eyledi bunu? Siz!
Helal o vakit!
Hayatsınız son kertede. Yaşamak bu değil mi sizce?
Devam efendim, devam. Avutunuz kendinizi. Ölümünüz yok ya ucunda. Sizden kellisi de size ne?