İşte ezginim! Yıkılan duvarların ardından takip ediyor
Gerçekliğin bıraktığı izsel yıkımı
Sen! Ötekinin kayıp izdüşümünde gölgeleri takip eden Kübalı!
Bir masa, bir sandalye ya da başlıca bir koltuk
İçimizi sıcak tutacak bir ev içinde
Taptaze olma arzusuyla
Yepyeni bir gerçekliğin peşinde koşuyoruz.
O izsel yıkım,
Karanlığımızı parçalayan keskin kılıcıyla
Yanı başımızda nöbet tutuyor, ey güzel Flavia
Her anlamıyla yenilenen hatıralarımız
Şimdisi yitik bir yüzlemde eriyip gidiyor
Ve sen ve ben
Yepyeni bir zamanın hatıralarını üretiyoruz
Bütün bu yıkıma rağmen.