şehirlerin yenilgilerinde doğdu
ilk çığlığını aç olduğu için göğe fırlatıp attı
çoğaldı, çoğaldı, çoğaldı
sığınacak bir çatı bulamadı
hiçbir çatı onun kalabalığını alamadı
düzeni övenlerin diyarında
tüm kurulu tezgâhları yıktı
kendi adını ‘evsiz kasaba’ koydu
birliğin güllesiyle yılgınlık evlerini teker teker yıktı
duvarları olmayanların gülüşlerinde özgürlük kuşuydu
uçtukça çocuklar için gagasıyla muştular topladı