geveze kazma olmuş dilimle konuştukça kazmışım derinlere inatçı kürek olmuş umudumla atmışım üstümdeki toprağı dinlemişim kalabalığı sabırla sessizce çıkmamışım kuyudan yıllarca biriktirmişim içimdekileri saçılacak sözleri mahzende saklamışım yanlış yerlerde aramışım onca yıl oysa avucumdaymış define
horlayan çiçeklerine aldırmamıştı okuduğu kitabın sonu da pek tuhaftı birkaç kadeh güzelliklerden yudumlasa da mutlu sonlar meyhanesine uğramamıştı evinde içip evini dağıtan cümleler ile baş başa kalmıştı kitabın kapağını kapattı sözcükler bir açıklıktan sızıyordu odasına çıfıt çarşına dönen kadının kafasının içini kapladılar ve kafası mutlu sonlar meyhanesinin bitişiğindeydi aklına takılı kalan detaylar için tekrar kitabın …
kahvem, şu anda bana en sıcak davranandır başımdaki kalabalık, güneşe hainlik eden ayazımdır üşürüm üşürüm, ince giyinmiş sözler ile üşütürüm her gülümsemeye aldanan mahkûm yaşar içimde gönlümdeki hapishanede gardiyanımdır bu hisler paslanmış kapıma onun haberini taşır ulaklar aşk içinde duvarları yıkarak doğaya karışır sevdalılar düşüm düşüm, tatavacı masallar ile düşünürüm orta şekerli keyfime inat …
sabah kafam karışık uyandım penceremin çizdiği manzara karşımdaydı kendimi o tabloda bulamıyordum ağaçlar kuşları nasıl da ağırlıyordu benim ağacımı zamanında biri kesmişti zalim demeye bile dilim varmıyordu yalnızlık cümlelerini yüzüme çarptım güneş açan hasret ile kuruladım yaralıydım ve sadece o biliyordu “beni unut, iyileşirsin” demişti aklıma her düştüğünde kırıldım bir el uzatsa ben de yanına …
topallayan sezgimle buldum samimi sözlerini koşsam geçmişe ve seni orada arasam gözyaşlarıma düşmüş bir sevda acemisi yüzmeye çalışır, senin kıyına yanaşsam yokuşunda taşıyorum ahlar heybesini sevda açlığımda katığımsın anlasana düzlüğümde gülüşün karşılıyor beni yarını gıdıklıyoruz bizi sakın unutma güneşin kucaklıyor kimsesiz gölgemi uzayıp kısalıyor kalabalıkların boyu akşam olsun diye çalışmıyor canevimdeki işçi gözlerindeki …
doğru ya bu işin ustası bendim taş üstüne taş koymakta iyiydim kuşattım düşümdeki şehrin her çıkışını dileme doladım tabuların şarkısını ve her günün sonunda öve öve göğe çıkardım ördüğüm duvarları dallar sallanırken ağaçlar yürüyecek sandım bu sebepten ötürü içimdeki ormanı yaktım tutukladım başkaldıran yaprakların savruluşlarını bir çuvala doldurdum örgütlenen hışırtıları ve her günün sonunda kafamdaki …
masada, karşımda oturan kişi yıllardır dinliyor gibi yaptın biliyorum ve o yüzden sana ne arkadaş ne de dost diyorum son kez söylüyorum iyi dinle kahraman olmak istemiyorum sadece çok para kazanmaya sevdalıyım ama para babalarının da üvey evladıyım değerlerimi cami avlusuna bıraktım çığlıklarımı duysam da dönüp arkama bile bakmadım sonra dönüp bir de dünyaya sövdüm …
mezarlıktaki söğüt tek olmanın yalnızlığıyla dualar okurken yapraklarını döküyordu birer birer daldan düşüyordu insan cümleleri ile başı dönen kuşlar 85 yaşında bir palavracının tabutunu gerçek elleriyle çukura koydu palavracılar bir grup rahmetlinin eski hâllerini anlatırken diğerleri gülerek tüm dikkatleri üstlerine çektiler çaçaron kadınlar çapkın ölü hakkında konuşuyorlardı kimini öpmüştü kiminin düğününde halay başıydı ak sakallı …
özlemi bana getiren usumdaki şarkılar ile dilime isyan ediyorum kafası güzel sesimin peşine düşüp sallanan sokaklara naralar ekiyorum uyuyan kaldırımlar ağlamaya başlayınca bir düşün içinde olduğumu anlıyorum derdimi hep içime attım içimi de sokağa döktüm sokağımı da rüyamda böyle gördüm tatava eden yıldız falcısı değilim sadece geceleri yıldız tarlasından düşen ışıkları gömdüm kavuşmayı bana anlatan …
1- giriş kadın, kafa kafaya vermiş adamları dinledi kadınların nasıl olması gerektiğini konuşuyorlardı laf laf hepsi de laf ebesi kadınların lafını da onlar doğurtuyordu dişil cümlelere sezaryen yasak olmalı diyorlardı ‘erkekliğe giriş’ dersinin hakkını veriyorlardı ama bir türlü mevzuya giremiyorlardı 2- gelişme kadın, mart ayında yağan kara baktı giyemediği isyan gelinliği niyetine topladı çatılardan suskun …
