Bu sene Haziran yağmurlu geçti, yaz geç geldi. Gri havadan bıkan annem ilk güneşte kendini dışarı attı. “Güzel, keten bir erkek gömleği gördüm. Kalıbı uymaz- muymaz, sen yokken almayayım dedim. Bi’ çıktığında bak, sana yakışır.” dedi.
“Tamam.” dedim. Aklımdaydı ama yolum o tarafa düşmeyince de hususi gitmedim. Aradan üç gün geçtiyse dördüncü gün annemin elinde gömleği gördüm. Güzeldi. Yakıştı da.
Temmuzda hem akraba ziyareti hem tatil hesabı güneye gittik. Dönünce ufak bir hastane maceramız oldu. Sonra “Fındık hasat zamanı geldi, geliyor. Şimdi bi’ yere gidilmez.” derken keten gömleği giyecek yer olmadı.
Bugün güneşli bir Eylül günü. Öğlenler sıcak, akşamlar serin. Eşofmanları dolaba yerleştirirken keten gömlek pırıl pırıl bana bakıyordu. Severek alındı ama evde giyilmez, köyde giyilmez derken durduğu yerde kalakaldı. Aklıma Behçet Necatigil’ in Sevgilerde şiiri geldi:
https://www.youtube.com/watch?v=v3J7w3L72V8&embeds_widget_referrer=https%3A%2F%2Fgrilerde.medium.com%2Fyaz-keten-g%25C3%25B6mlek-zaman-a848d4264f77&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fcdn.embedly.com%2F&embeds_referring_origin=https%3A%2F%2Fcdn.embedly.com&source_ve_path=MjM4NTE&feature=emb_title
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vaktiniz olmadı.
Şiirden sonra ağzınıza pişmanlığın tadı geliyorsa zaman geçirmeden o gömleğini giyin.