Pi

sanırım sıfırım.

tonla hayat planım, tonla teorim ve tonla çöpüm var benim ve ben kuş gibi hafifim.

neyi önemsemem gerektiği ile ilgili tarihi ahşap  hücrelerim yandı.

iyi ki…?

yorum yapmak, naz niyaz dinlemek, kalıba girmek ve bütün bunlara karşılık “anlıyorum, doktora mı gitsek acaba?, çok eve tıkıldın bir dolansak, iyi olacak olacak, enerji al ver, taş tut…”…’larını/lerini de sarıp sarmalamak istemiyorum.

hep bir bedelmiş.

hep bir görevmiş.

hep bir huzurmuş.

hep bir olması gerekenlermiş.

yanında yerde duran sinekleri eze eze ekmeğine zeytin ezmesi sürerek keyiflenen kadın karlara basa basa adamını öpmüştü.

hayalindekine söver.

hayalindekiyle sevişirdi.

üstelik aksini de iddia eden sadece gevelerdi.

yani…

yağmuruyla gelen bir adam.

rüzgarıyla kavuran.

tereyağı gibi.

böyle azı karar çoğu zarar birileri.

hiç bir şey yapmayan ama çok şey yapıyormuş süsü verenlerden hani.

adım atamayan ama koşan.

susan ama gülen.

kusan.

iğrenç biri yani.

aşk büyüsü kadar kötü.

tüm uydurma insan şekilleri gibi.

tüm uydurma insandan bozma.

tam bir hiçlik.

tam bir zifirilik.

tam bir ziyan.

tam bir pi sayısı.

kafası makinası kokteyl yazları.

limondan sazları.

samandan saçları.

şekilsiz huzursuzluğu.

canıma canıma.

renkli sıfatsız.

vasıfsız birileri.