Yȃrdı gönül kâşanem Uçarı gözlerimdeki ezâ Dökülünce zaman hokkasına Yasını tuttuğum cȃnın Gövdesi bir çıkmaz sokak Ah-ı pinhan – – yȃrdı Nerde Erzurumlu Emrah Nerde hakkın ziyası Yunus Çalap! Yazmıyor mükerrebȗn melekleri Suskun beyaz gölgem kuruttu mu onları? yȃrdı… …
İnşat et Epidius! Kopsun dilden yaralanmış balad Yağ çıvgın kalabalığın üzerine Bu eski bir söylencedir Diyorlar ki O’na hayat O mudur efkârlı gökten fışkıran O mu ebede ermiş Orpheus? Ne yana dönsem çağıl çağıl Akıyor ruha gayb Küçülüp ufalanıyor söz Gittikçe daralıyor yağmalanmış an Yaşamak, vahada mügeylan Öldür Ben’i, dirilt merkezinde!
