Kanlı ibremi yeşil örtüye astım Atlasımdan çıkan zebani ,boynumda bir dilin grameri (Bir deniz kazasında Rembrandt cevşenimin ipi) Sokağın başında ölümü gözleyen çocuk, bir kemanı tutuyordu göğsünde Ağzında kar tanesi….Buzdan dişleriyle astı ağaçlara cesedini İçimden deli bir adam konuşuyor. Sessizlikte çığlığı yalayan zihnimi. Labirentler yürüyor karnımda, şehrini arıyor bir kedi Haykırıyor deli: Bedeninden çıkan eller, …
Mazlum iyi adamdı. Küçük dükkanında sigara içmez, dışarıya koyduğu taburede çok oyalanmadan ve sigaraya da saygısızlık yapmadan zehri akciğerlerine doldururdu. Ağzından küfür çıkmazdı. Sert görümlü ancak güleç biriydi. Sesi toktu ancak alçak sesle konuşurdu. Teni olabildiğine esmer ve temizdi. Yanına yaklaştığınızda aynı sefa kokardı. 50 yıla aşkın süredir bu meslekteydi Mazlum Usta ve sihirli değnekleri …
Yıllardır bu odada yaşıyordu. Her yıl, yalnızca bir kez ziyaretine geliyordum. Çok uzun sürmüyordu bu ziyaretler. Sıklıkla onun üstü kapalı kovmalarıyla sonlanıyordu. Çıkarken “yine gel” demeyi de ihmal etmiyordu. Biliyordum, gelişimden duyduğu rahatsızlıktan büyüktü hiç gelmeme ihtimalimin yarattığı korku. Sözleştiğimiz saatte kapısındaydım. Yine de açması için kapıda üç dakika beklemem gerekti. Kapıyı sıkılganlıkla açtı. “Buyur!” …
Ceket, erkeklerin ve kadınların giydiği, genellikle önden düğmeli, kalçayı örten, kollu bir üst giysisidir. Türkçeye Fransızca “jaquette” kelimesinden geçmiştir. Evet, bu hafta ceketten bahsedeceğiz. Üstelik ceket felsefesi yapacağız. “Ceketin felsefesi mi olur? Ne alaka?” diyenler, ellerini kaldırsın. Tamam, indirebilirsiniz. Devam ediyoruz. 11.01.2015 yılında, o zamanki adıyla Twitter’da (şimdiki adıyla X’te) bir paylaşım yapmıştım. Paylaşımımda aynen …
Bir çıtırtı çıktı Çıt diye çıktı can Alma! Düş’ün! d ü ş e r Alma! Sessizliğe gömülür sesin Tutunduğun musun? Tutunduğun mu? Tut Dinsin bu kirli gürültü Dokun damla damla yağmura Kendine damlayacaksın İçindeki Anka unutmuş uçmayı Sen de mi uçamayanlardansın? a Uçamayanlar ç U …
Zaman, akışıyla nice uygarlıklar inşa eder, sonra onları çürüyen taşlara, unutuşun külleri altındaki hatıralara dönüştürür. Ancak nadiren, bu küllerde ışıldayan bir cevher keşfedilir. Marcus Aurelius’un Meditations eseri, işte böyle bir cevherdir; yalnızca bir Roma imparatorunun düşünceleri değil, aynı zamanda bir ruhun kendi içine yönelerek ebediyetin aynasında kendini arayışıdır. Stoacı felsefenin yalın bir ifadesi olan Meditations, …
Ebediyetin Aynasında: Marcus Aurelius’un Meditations ve İnsan Ruhunun Derinlikleri Devamı »
Ben Özay. 41 yaşındayım. 15 yaşında ailemden, memleketimden başka bir şehre yatılı okula gittim. O kapıdan çıktıktan sonra bir daha hiç çocuk olmadım. Başıma yorganı çekip ağladığım gecelerim oldu, betona terlikle basıp durduğum yurt odasında evimin halısına bile özlem duyduğum senelerim oldu. Ama ben kuyruğu hep dik tuttum. Kendimi böyle büyüttüm. Kardeşten öte dostlarım vardı. …
Balkonda örme yeşil yeleğiyle kasılmış, dalgın oturuyordu. Hemen yanı başında kızının şöyle bir kıpırdandığını fark etti, ona bakmadan sigarasından derin bir nefes çekti. Başını sağa yatırdı, kızıyla biraz daha mesafe girdi aralarına, dumanı ağzının sol yanından üfledi. Sol gözü yaşardı, başını doğrulttu. Gözleri ufuktaydı, sabit. Kızı, başı önde, belli belirsiz annesini izliyordu. Her ikisi de …
