Birçoklarının korktuğu o yerdeydiler. Issız ve develeri bile rahatsız eden sıcağın ortasında Şam’a gidiyorlardı. Hicaz’ın göbeğinden serinlikleri, vahaları, vadileri olan… Bereketin her yanı sardığı bu topraklarda, kendilerini bulmak istemişlerdi. Kavimleri onları gizlice dinliyor ve takip ediyordu, en sonunda atalarının dinine ihanet eden bu gençler kovulmuş, kendi düşünceleriyle ölüme terk edilmişti. Tanrı’yı aramak için bu çileye …
Horozun kaybolduğu gün doğmuşum. Kelebek ömrüm, fırtınalı dalgaların getirdiği kıyıda son bulmuş. Yeni hayatımın on yedinci yaşındaydım ve sürüklendiğim yere sığmıyordum. Uzun bir yolculuğa çıkmaya karar verdim… Çevresi ürkütücü uçurumlarla kuşatılmış yüksek bir yerdeydim. Rüzgâr beni buraya, yeni bir felaket nedeni olarak savurmuş olmalıydı. Etrafta dağlardan, bir iki yırtıcı kuş sesinden ve koyu karanlıktan başka …
İki kişilik bir oyunu tek başına oynamak asla aynı tadı vermiyor, mümkün de olmuyor zaten. Tek başına satranç oynayamazsın, karşında biri varmış gibi hayal edemezsin. Çünkü gerçekte karşındakinin yapacağı hamleleri bilemezsin, onun gibi düşünemezsin ve sonuç her zaman planladığın gibi gitmez. Bu sanırım birine duyduğun karşılıksız sevgide de böyle. İşte İki Aşık filmi bunları sorgulatıyor …
Şair, düşünce ütopyasında beni mi yazmalı, bilince dönüşmüş duyarlılığı mı? Dizeler var, anlak ile his arasında çözülen hakikati yansıtır. Dizeler var, karanlığın distopyasında humma nöbetindedir. İnşa etmek için ille de yıkmak mı gerekir? Şiir, sadece ahenkli imgelerle kotarılmış metinden mi ibarettir? Şair öyle betimler ki halden hale dönüşen yaralı zamanı, anlar kelimelerin vicdanıyla törpülenir. Kimi …
1867 Rusya, bembeyaz bir kış günü. Hizmetçim Vasili’nin yaptığı ağır yemeklerden ve peş peşe yuvarladığım votkalardan sonra ağırlaşan vücuduma dinginlik getirmesi umuduyla, dondurucu soğukta uzun bir yürüyüşe çıktım. Moskova Nehri’nden esen rüzgâr babamdan kalma montu aşıp yer yer bedenimi titretse de zihnime, ve nispeten mideme iyi geliyordu. Bir süre sonra iyice keyiflenmiştim; Arbat Caddesi’ne doğru …
Rüzgâr sıcak yazdan kalan son güzel anıları dağıtmak istermiş gibi acı acı esiyordu. Bulutlar ağlamak ya da ağlamamak konusunda seçim yapmaya çalışıyor gibiydiler. Şehrin dışında kalan arazinin yanında bir araba durdu. İçinden inen sakalları yeni terlemiş uzun boylu genç adam koşar adımlarla bahçe kapısına yaklaştı. Elindeki kırmızı buketi özenle taşıyor bir yandan da kıyafetlerini düzeltiyordu.. …
İlk romanı “Bitirgen”den itibaren toplumsal cinsiyet ile ilgili söyleyecek sözü olduğunu göstermiş bir yazar Figen Şakacı. Bunu yaparken kullandığı canlı dil ile okuyucuyu içine çekiyor. Hasta iken yazamadığı zamanlarda “sevgilimi özler gibi yazmayı özlüyorum”, diyor. Şakacı ile yazını, romanları, romanından oyunlaştırdığı “Topuklu Terlik Süt Yapar” üzerine konuştuk. Lento Dergi: Yazma ile okuma arasındaki ilişkiyi nasıl …
Cılız bir ışık sızıyordu çift katlara çıkanın camlı kapısından ve kumanda panelinde kırmızı kırmızı “servis dışı” yazıyordu. Hiç ihtimal vermesem de açıldı kapısı. Aaa! Epey yukarılarda, onuncu katın hizasında filandı kabin ve ince boyunlu bir kuş gibi uzanıp yukarı bakma hissi kötüydü. Hem sonra şu iki metrelik boşluğa bunca çer çöp nasıl birikmişti? Asansör kuyusunu …
Kirişi serap için büken gücüm, bir atımlık mesafeden çaresiz şimdi. Düştü ay ışığında köpüren kelimelerim. Ortasından vurgun bir nota gibi dizgelere düştü Şiniklerle ölçülen ahretliğim nerede? Bayır çıkmaktan sol diz kapağım kayıp. Ayıp artık kendi nehrinden başkasına saka olmak YASAK bu mülkte karga vurmak… Yasak, koskoca harflerle yasak! İntizama aykırı bir med gibi, bu şimşir …
Bir çift mavi göz beni izliyor… Bu gözler bazen sevgi dolu bazen sorgulayıcı bazen de çok korkutucu… Tik tak tik tak tik tak… İçimde tahrip gücü yüksek bir bomba gibi patlamayı bekleyen bozuk saat hızlı hızlı tik tak tik tak çalışıyor. Şimdilik kulaklarımdan çok kalbimde çınlayan sesi duyuyorum. Biraz sonra patlayacak ve zaman duracak. Ben …
