Can bulduğunda nefes aldı insan. Umudu taşıdı güzel yarınlara, Modernizmin yolunda. Halısını sererken çağdaş medeniyet, Uğrunda yoğruldu onca fikir hamuru da. Resmin özgün muhteşemliğinde, İsimler çoktan yüceleşip kanıtlamıştı kendini. Yolları aydınlatan ışık farklıydı, güçlüydü, Endamı da havalı. Tokadı çok sert yiyecekti ve yedi elbet; …
Ben Halide’ydim, Halide Bendim Bir kurtuluş Savaşı Kahramanı. Derin bir sessizlik var etrafta, tüm gözler nefesini tutmuş kürsüye bakıyor. Dik bir şekilde sağlam adımlarla kürsüye çıktım. Miting hazırlanmıştı, umut dolu bir konuşma ile tüm meydana gürledim. Bir anda arkalardan bir sesle kendime geldim. Uyandığımda yine bendim, demek bir rüyada coşkuyla bir şeyler anlatıyordum insanlara, umut …
Bir süredir yetersizlik hissi üzerine yazmak istiyorum. Beni bundan alıkoyan şey ise yine bizzat yetersizlik hissinin kendisi. Bu his ile tanışıklığım daha ilkokul sıralarına dayanmakta. Hani şu size okuma yazmayı öğretmek için bir sene boyunca oturmanızı istedikleri, üstü kazınmış, kalem izli sıralardan bahsediyorum. İlkokul adı altında çocuklara yapılan sistematik eziyetten, keskin kokusu bugün hale burnumda …
Bir söz vermişti bana Yaz bitmeden gelecekti Kapı aralığında bekledim Kaldırımlarda oturdum Her gelen geçende, Onu aradım durdum. Gelmedi. Gelesi de yokmuş zaten, Çok sonradan anladım. Ve yıllar birden geçti Ne acelesi vardı günlerin sanki? Bilemedim. Hiç ummazdım,bir gün karşılaştık Kiraz ağaçlı o sokakta O aynı kişiydi de Ben kimdim? Giden benden gitmişti sanki Ama …
Yaşanmamış bir fotoğrafını çekelim güldüğümüzün. Ahmet Erhan Süveyda yeni güne uyanmış, onunla birlikte karamsarlığı, gamı, kederi de peşinden yetişip yakasına yapışmıştı. Bu kasveti dağıtacak hiç şaşmayan rutini o gün de değişmedi, bol köpüklü sade kahvesini içtikten sonra vaktidir diyerek evden çıktı. Maaşı yatmıştı ve istikameti belliydi. Sahaflar çarşısının gediklisi olan Süveyda Hanım’ı her ayın on …
Şimdi biri çıksa karşıma Daha önce kimselere söylenmemiş bir teklif sunsa bana. Dese ki: Aydınlığında, karanlığında Gölgende, ışığında Neşende ve yasında, Varlığın ve yokluğunla Bir olsak mı? Huzurunda Tanrı’nın. Hiç olsak mı? Sonsuzluğunda Boşlukların. Ben de ona desem ki: Ey sevgili; Günlerin aydınlığı, gecelerin karanlığı Bir olsun. Bizim olsun. Takipçi gölgelerimiz daima rehberimiz olsun. Ancak …
Anlayamıyorum, neden herkes siyah ve beyaz? Aklıma ne geldi? Bir belgeselde renklerin aslında olmadığını her şeyin sadece algılama yani ışığın maddeler üzerine çarpmasıyla ilgili olduğunu izlemiştim. Bu herhalde her şeye olumlu bakmak gibi bir şey olmalıydı. Her neyse. Benim amacım sizinle dertleşmek. Bugünlerde gerçekten kalbiyle konuşan (Korkmayın canım hemen içten yani!) birilerini bulabilmek oldukça güçleşti. …
I. Gözü, dar pencereden loş salona çaprazdan giren ışık huzmesinin içinde, yıldızlar kadar çok ve birbirine değmeden dolanıp duran toz zerrelerindeydi. Kendi halinde, ufak tefek marangoz ustası Giorgi, her zamanki gibi masum, mahçup ve sıkılgan halde boyun bükmüş ayakta duruyordu. Aklında türlü düşünceler, saf yüzünde sevecenlikle karışık hafif acı çeker gibi bir ifade vardı. Salondaki …
Sokaktan “Süütçüüüüüü…” sesini duyduğumuzda annemi bir telaş alırdı. Ben ne olduğunu anlayamadan annem, “Sütçü geldi. Çabuk büyük tencereyi al da aşağı in!” derdi. Büyük tencere, o zaman için bana kocaman gelirdi. Ama asıl o büyük değilmiş, ben küçükmüşüm. At arabasıyla gelirdi o amca. Sütçü amcaydı benim için. Aşağı koştura koştura inerdim. Belki süt almak için …
Bir kış gecesi sokak lambası altında dans ederek inen karları seyretmek gibiydi seni sevmek. Öyle sessiz ve öyle masum. Sen bir kar tanesi gibiydin sakince etrafta dans eden, ama o sessiz kar tanesinin amansız bir rüzgârın peşinden gideceğini tahmin etmemiştim. O sinsi rüzgâr sokağıma gelmeden önce dizimde battaniyem, yılların yıprattığı kitabımın sayfalarının arasında sıcak bir …
