Lahza
“yitip giden kadınlara” İçime vurur yüzünün yorgun dalgası Kırılıp köpürmeden hemen önce Salınır bugünün lahzasına Suyun sesi durgun Zehir iner suskunluktan. Yüklenir gıcırtısını geçmişin paslı menteşe Birileri ölür, birileri kalır Göçük altında aç yatmış gece. Dantel örtüsünde divanın, Tan vaktini de besler Çocuklarını emziren Havva’lar …