Kapının Ardı
Yıllardır bu odada yaşıyordu. Her yıl, yalnızca bir kez ziyaretine geliyordum. Çok uzun sürmüyordu bu ziyaretler. Sıklıkla onun üstü kapalı kovmalarıyla sonlanıyordu. Çıkarken “yine gel” demeyi de ihmal etmiyordu. Biliyordum, gelişimden duyduğu rahatsızlıktan büyüktü hiç gelmeme ihtimalimin yarattığı korku. Sözleştiğimiz saatte kapısındaydım. Yine de açması için kapıda üç dakika beklemem gerekti. Kapıyı sıkılganlıkla açtı. “Buyur!” […]