Yaprak
Son yaprak da koptu. Süzülerek belli belirsiz gölgesiyle yere kondu. Caddenin yanı başındaki küçük parktayım. Gri ve bulutlu gökyüzü basık bir tavan olmuş, tüm ağırlığıyla ruhuma çökmüş. Yapraksız ağaçların dalları örümcek ağı gibi. Artık çırpınmayı bırakmış, ağla-ra takılı kalmayı benimsemiş, umutsuzluğu kabullenmiş haldeyim. Kafalarını ileri geri oynatarak yürüyen ürkek güvercinler bile ben-den daha çok seviyorlar …