Uyuyorsunuz, derin bir uykuya… Üç, iki, bir… Kilime yüzükoyun uzanmış beden çiçek tarhında sanki. Beşiğim oldu mu benim? Sıcakkanı düğümlü bahçeyi usulca kırmızıya boyuyor. Makasın açtığı yara sırtında. Ben öldürdüm. Ellerimi yıkarken oluşan kızıl girdaba bakıyorum bakıyorum bakıyorum. Kekremsi tükürük genzimi yakıyor… Bu koku ne? Çıt yok. Artık ölü. İyi… Kurban olmak fail olmaktan kötü. …
Sadece tek bir ülke var; yeryüzü. Sadece tek bir ulus var; insanlık. Sadece tek bir kader var; sevgi. Dr. F. M. Wibaut Yarın ne yapacağını bilmemek kadar kötü bir şey yok. Umarsızlar anlamazlar bu hâli. Onlar için gün doğmadan doğacak fırsatlar kapılarında bekliyordur, başlarına kötülük gelmesi ihtimaline de kördürler. Seçeneksizsen, gelecek züldür. Öyle bir andı. …
Salgını ciddiye alan birkaç kişiden biriyim. Öyle ki virüs istilasıyla beraber dünyadan elimi eteğimi çektim. Konser, herhangi bir gösteri, sergi ya da sinemaya gitmediğim gibi çok uzun süre pazara bile çıkmadım, çevrimiçi alışveriş siteleri aracığıyla eksiklerimi tamamladım. İnsanlarla canciğer ilişkilerimi hem kendi sağlığım hem onlarınki için askıya aldım. Tek derdim hayatta kalmak oldu, ama eksildiğim …
Misafirim ben. Davetli bellediniz kendinizi belli ki. Değilsiniz oysa(!) Kendinizi sakınmadan vaktinizi geçirdiğiniz insanları “Dostum,” diyerek kandırmayınız efendim. Misafir ettiğimle misafirliğin tadına varıyorum, istediğim vakit hem de. Onların buyurganlığıysa bana fasarya, böyle yapmıyorsanız sorun kendinize efendim. Yürekli bir iş kendini yaşamak son tahlilde! Ne kendinizi ne de gözünün içine baka baka sevdiğinizi yalandan söylediğiniz insanlarla …
Rahmet mi bolluk mu bilmem ama göğün dibi delindi. Tıpkı Halef’le yârenliğimizin başladığı gün gibi bir gün. Denize yakın olmayı…
