Günsu Özkarar

 Tanınmamak için başıma geçirdiğim siyah berenin ucuna doğru elimi uzatıp ensemi siliyorum. Büyük kırmızı harflerle duvara yazdığım “Perişanım” ensemi epey terletmiş. Bir polise yakalanmaktan çok, yaşıtlarımdan birine yakalanmaktan korkuyorum. Ama kimseye yakalanmadan yazmayı başardım sanki.  Duvarlar… Duvarlar… Bırakmışlık… Nasıl bir bırakmışlık? Bu duvarlar bomboş halde sana baktığında mı yoksa duvarlarda birilerinin hikayelerini bulduğunda mı kayboluruz? …

Duvar Yazısı Devamı »

“O kağıt bebeklere çok şey borçluydum. Onlar olmasa çocukluğumdan zor kurtulurdum.” Gece ışığı yanan balkona ve asılmış çamaşırlara bakarken bunu düşündü genç kadın. Asılı çamaşırlar sırılsıklamdı. Damlalara baktı. Şıp şıp… “Evde erkek var, memelerin görünüyor,” dedi bana. Köpeğim havlıyormuş. Çinko da o sırada peşimden gelip havladı gerçekten. “Sus Çinko. Gözünü seveyim sus.” Ben ev sahibiyim, …

Kardan Kâğıt Bebekler Devamı »