Nana, üç-dört yaşlarında bir kız çocuğunun, insanın içini ısıtan ama bir o kadar da hüzünlendiren kısa bir zaman aralığının hikâyesi. Yönetmen Valérie Massadian’ın 2011 yapımlı bu filmi, Locarno Film Festivali’nde, hakkıyla İlk Film Ödülü’nü almış. Bu ve bunu izleyen çalışmalarında kadın doğasına ve kadının doğa ile ilişkisine odaklanmış. Kendine has kurgusu, masal ve şiirle harmanladığı …
Revanche; Rövanş 2008, Avusturyalı yönetmen Götz Spielmann imzalı bir film. Spielmann, ülkesinin en önemli çağdaş yönetmenlerinden biri olarak biliniyor. Film, iki ana hikâyenin birbirine ulanmasıyla oluşmuş. Yönetmen, günümüz Viyana’sının şehir ile taşra hayatı arasındaki farklarını göz önüne sererken iyi ve kötü klişelerine sıkıştırılması mümkün olmayan karakterleri bu tabloya ustalıkla yerleştiriyor. Olayların keskin içeriğine rağmen …
Dabbawala, Hindistan’ın yirmi milyon nüfuslu en kalabalık şehirlerinden Mumbai’de, her iş günü saat on birden sonra, iki yüz bin kadar yemeği, çalışan erkeklere ileten bir lojistik ağın hizmetlilerinin ismi. Babadan oğula geçen bu iş kolunda çalışan beş bin kişinin çoğu okuma yazma bilmese de, yaklaşık sekiz milyon sefer tasını sahiplerine yüz yılı aşkın bir süredir …
Vozvravshcheniye; Dönüş, 2003 yapımı bir Rus filmi. Aynı yıl Venedik Film Festivali’nde Altın Ayı ve En İyi İlk Film Ödülü’nü almış. Drama eğitimi alan ve uzun yıllar oyunculuk yapan yönetmen Andrey Petrovich Zvyagintsev, çektiği bu ilk sinema filmiyle başarıyı yakalamış. Zvyaginstev’in bu ve bunu izleyen Sürgün, Levıathan, Sevgisiz ve Elena isimli filmlerinde, günümüz Rus halkının …
“Sonuçta her şeyi görmediğimiz için bir şeyler duyarız.” Slavoj Žižek Roy Arne Lennart Andersson filmleri, özellikle ilk kez izleyen seyirci için, afallatıcı. Filmler, öyle sinemaya gidip koltuklarımıza kurulup patlamış mısırlarımızı yerken hoş vakit geçirelim diye izlediklerimizden değil. Roy Andersson, sinema tarihinin gelmiş geçmiş en özgün dilini yaratan yönetmen olarak anılıyor. Bence haksız da değiller. Üstelik …
Bol ödüllü ve ödül adaylığı olan filmler üreten Hirokuzu Koreeda, Japon sinemasının son yıllardaki medarı iftaharı. Başlangıçta üslubu Yasujirō Ozu ile kıyaslansa da belgeseller ile sinemaya adım atan Koreeda, belki bu nedenle kamera ile sıradan insan ilişkisini derinden fark etmiş son derece gerçekçi filmlerle kendi üslubunu ortaya koymayı başarıyor. Aile kavramını dingin ve sade bir …
