Ben Özay. 41 yaşındayım. 15 yaşında ailemden, memleketimden başka bir şehre yatılı okula gittim. O kapıdan çıktıktan sonra bir daha hiç çocuk olmadım. Başıma yorganı çekip ağladığım gecelerim oldu, betona terlikle basıp durduğum yurt odasında evimin halısına bile özlem duyduğum senelerim oldu. Ama ben kuyruğu hep dik tuttum. Kendimi böyle büyüttüm. Kardeşten öte dostlarım vardı. …
Yeryüzü, toprağını vermek istememiş insan yaratılacağında. Toprak almak için gönderilen dört büyük melekten üçü eli boş dönmüş. Yalnızca Azrail emri yerine getirmiş, renk renk topraklarla varmış huzura. Onun getirdiği topraktan “insan” var edilmiş. İnsanın “ölüm meleği” diye bildiği, esasen varlığının sebebi. Hayat bu illüzyondan ibaret. Seni yok ettiğini sandığın şeyler, hep daha çok var edecek …
Sen olmasan eksik kalırdı Evren. “Bir kul daha yaratayım da mahşerde kalabalık gözüksünler!” demiş olamaz Yaradan. Haybeye iş yapmaz. Yaratımının senden muradı var. Herkes erecek diye bi’şey yok ama az daha aklı başında olmak, ayakları yere sağlam basmak neden olmasın. İpi göğüsleyeceğin “finiş” çizgisinde olmaya geldiğin insan olmak var. Ne oluyorsa bu uğurda oluyor. Hayatın …
Patlayan şeker gibi zihninde düşünceler, hiç durmadan tepiniyor. Gözünle gördüklerin, kulağınla duydukların volkan gibi patlıyor içinde. Kahrolası hafızan seni yakıp kavuruyor. Yediğin kazıkları milim milim ölçüyor, Voyvoda’nınkilerle yarıştırıyorsun. “Bana bunu nasıl yaparlar!” x33 “Bunu bana nasıl söylerler!” x33 “Ama bu haksızlık!” x 33, günlük zikrin oluyor. Canın yanıyor, biliyorum, canın çok yanıyor. En sevdiklerini kaybetmiş, …
Hepimizde kendini kötü hissetme ve suçluluk hissi var ya hani; bu kötü hisler, kötü değil. Herkes sorumluluk hissetmeli ki her başımıza gelen musibette kendimize bir kum torbası bulup, ona abanarak oyalanmaktan vazgeçelim. Kısaca bilgilenelim: Bir binanın zemininin özelliklerini jeoloji/inşaat/jeofizik mühendisi belirleyerek raporlar. Binayı ayakta tutan iskeletin hesabını inşaat mühendisi yapıp projelendirir. Zemin ve diğer şartlara …
Sevgi dili nasıl başkaysa herkesin, acı dili de başka. Kendimi yerlere atıp saçımı başımı yolarak ağlayamıyorum ben, yazmak geliyor elimden sadece. Beş gündür umudum hiç kaybolmadan bekledim, hiç tanımadığım bir arkadaşınla telefonda hüngür hüngür ağlayarak, dualar ederek, birbirimizi umutlandırarak bekledik, son ana kadar. Sanki tüm duygular çarkıfelek çemberine dizilmiş an be an çevirdikçe bahtıma çıkanı …
