Ubeyde Gül

 Yağmur yağdığında yaptığım en güzel alışkanlıklarımdan biri de yürümektir… Oldum olası puslu ve kasvetli havaları çok severim. Ruhumun huzursuzluğuyla yola çıktım.  Yürüyordum boylu boyunca. Bir yandan yağmurun sesi diğer yandan rüzgârın uğultusuyla ilerledim. Gözyaşlarımla eşlik ediyorduk gökyüzüne. Her zamanki gibi mabedime, kendimi bulduğum sığınağıma geldim: Tekneci Tahir Abi’nin yanına… Tahir Abi, beni gören, duyan, her …

Dalgaların Sesi Devamı »

 İkimiz de birbirimizden habersiz dünyanın sesleri ile beraber yürüyorduk. Bu zamana kadar tevafuk ettiğim insanlardan kim bilebilirdi ki bu insanın benim Ruhu Revan’ıma dokunabileceğini? Her şey o ıssız gecede başladı. Bir gece vakti saat sekiz sularında bir iç sıkıntısıyla, içimde bir huzursuzlukla yola çıktım. Şehir sessiz, puslu bir hava, göz gözü görmüyor. Gece siyah örtü …

Çiçek Senfonisi Devamı »