İnsafsızlık İnindeyim
Ölümün yatağındaki soluğum olduğunu bilmiyordum. Her gün onun gözlerinde eriyordum. Güven sarmalına öyle sıkı sarılmışım ki, Körlüğümden istifade edip ihanetiyle inanmışlığımı çalmış. Halbuki hayatımdaki izi bu kadar hoyrat olmamalıydı. Korkunun alevinde yanan vücuduma karşı hep savunmasızdı, Affedileceğine o kadar inanmıştı ki. Cüretkarlığıyla sersemletti doğrularımı, Şüphe korunda öyle iyi saklanmıştı ki. Evrenimdeki herkesten itinayla kuşkulandım. Halbuki …