Koltuğuma yaslanıp gözlerimi kapatınca zaman durmuş, az önceki gürültülü sesler silinerek kaybolmuştu. Belki de onları, bir an için unutmak istediklerimin yanına göndermiştim. Aslında unutmak istediklerimi, bellek denen düzeneğin çekmecelerine çizgisel zamanlara bölerek yerleştirmekten her daim kaçınırım. Ama gelişi güzel yerleştirilmiş olsalar da varlıklarını yadsıyamam. Onlar benim öldürmek isteyip de öldüremediklerimdir. Bellek seslerinden ibaret bir mekânda …
Elinden hürriyeti alınmış bir aylık kelebeğim. Tamamlanmamış hayatım, kesik kesik ilerliyor. Çer çöpe bulanmış ve balçıklı. Doğruları görmeme engel olan alkol, sığınağım olmuş. Hataları yüzünden hayatı mahvolmuş bir bedbahtım. Asansör, silah, kasa, para, bir türlü bir olamamış toplumdaki anlamsız şeyler. Bu sistem içinde bocalamış ben, hayatı hiçbir zaman sorgulamayan sen. Bir de yıkık dökük yaşamların …
Horozun kaybolduğu gün doğmuşum. Kelebek ömrüm, fırtınalı dalgaların getirdiği kıyıda son bulmuş. Yeni hayatımın on yedinci yaşındaydım ve sürüklendiğim yere sığmıyordum. Uzun bir yolculuğa çıkmaya karar verdim… Çevresi ürkütücü uçurumlarla kuşatılmış yüksek bir yerdeydim. Rüzgâr beni buraya, yeni bir felaket nedeni olarak savurmuş olmalıydı. Etrafta dağlardan, bir iki yırtıcı kuş sesinden ve koyu karanlıktan başka …
