2 “Tanrı yakarışlara daha fazla dayanamadı, ne kadar kulağı varsa kesip attı, ben yokum der gibi, yokluğunu kanıtlamaya çalışır gibi.” dedi Devetabanı. Fakat sadece ben duydum. Ardından Hamiyet’in sesi duyuldu. “ Süpürge patladı.” “Patladı mı? Nasıl?” “Bilemedim ‘güm’ledi de patlayıverdi.” Hayri Bey bir yandan kapı kolunu zorluyordu. “Niye kilitli burası?” “Her yer pislik içinde …
– 1- Son basamağı çıkıp derin derin soluklandı. El yordamıyla çıkardığı anahtarları teker teker denedi, üçüncüsüyle açtığında merdiven ışığı daha yeni yanıyordu. Kapıdaki “Uzman Psikiyatrist Prof. Dr. Hayri Kaya” yazılı tabela yine düşmüştü, yerine yapıştırdı. Daireden bozma bir muayenehane. Hamiyet için buranın temizliği, gittiği evlerden daha kolaydı, hastalarla görüşülen oda hariç. Sadece orada neyi …
Rakamların yerlerini istediğin kadar değiştir, ne yaparsan yap, neresinden bakarsan bak, her halükarda, artık 33’sündür. Yetmiş yaşındaki birinin gözünde alt tarafı 33’sündür, yirmi yaşındaki birinin gözünde, çok büyük 33’sündür. Ama senin gözünde otuzlar, kırklar, elliler artık aynı yaş demek ise çünkü hiçbir zaman tam olarak büyümüş hissetmeyeceğini anlamışsan, kesinkes 33’sündür. “Bizim zamanımızda böyle değildi…” gibi …
Bir gün Dostoyevski okudum, ertesi gün Kafka okudum, o gün Camus okudum, başka bir gün Oğuz Atay, sonraki gün Sabahattin Ali, yağmurlu bir günde Haldun Taner, zamansız bir günde Ahmet Hamdi Tanpınar, kendime ait bir günde Virginia Woolf, geceler boyu Stefan Zweig, bir pazartesi günü Marquez, art arda Shakespeare, peş peşe Çehov, o yıl George …
