Kapı
Gün ışıyınca arama beni, yokum Gölgem kalır sade yürüme mesafesi Herkes gibi yaşarım gün ışığında Allı morlu elbiseler giyerim gölgesi renksiz Yetişmeye çalışırım çocuğun hevesine Güneşe bırakırım affetmeleri Eşikteki tüm gölgeler uğurlarken Neşeli yalnızlara katılırım Unutulmuş mühürlü karanlıklara destur! Geçerim aralıklı kapılardan sessizce Kayıtlara işlenmemiş ölü hevesim Adımı mermeri parlayan mezar taşlarında arama Bedenim neden …