Yüzüme çizdim Tanrıyı, boydan boya yara bandı gözümde kıldan kanı Ellerim dikiş içinde ve de kırbaç! Duvarda sırtım, dönük kalbim mihraba. Buzdan bir kılıç kalbimin karı. Bir gece ay altında, ıslak kum tanesiydi zaman. Geçtiler zihnimden, ayaklarında yanıklar… Alevler , köpek uluması kadar korkunç! Çözdüler zincirlerimi krallığımın. DaNs eden bir ÖlÜmüN etrafındaydı ruhum. Kirli elbiseleri …
Hatalarım mutluluklarımın anahtarıymış. Sinsi rüzgarların getirdiği ihanetin sevinciymiş. Güven duvarlarında yeşeren çiçeklerimin habercisiymiş. Göremediler başımdan geçecek felaketleri. Gözlerinde keder var dediler. Sevgisizlik kalbini örtmüş dediler. Huzursuzluk bedenine işlemiş dediler. Nefesinde hayallerin kırılmış dediler. Yeryüzüne hediye ettim gökyüzünde yer yok dediler. Ruhumun süzülüşünü gördün mü? Çivilenen bedenimden kurtuldum. Yaralarımı bir sonraki baharda alacağım. Gökyüzüne …
Ben hiç çocuk olamadım Oyuncaklarıma doyamadım Kırlarda sonsuza koşamadım Uçurtmaların peşinden. Bir bebeğim vardı sarı saçlı Kayboldu onu bulamadım. Kızdılar aldılar elimden Babam, abim, dedem. Dediler ki bana Anne olacaksın Bir günde büyüyüp Çocukluğunu unutacaksın Vurdular ayağıma göz göz zincirler Aldım onlardan bir salıncak yaptım Ne zaman ağlasa çocuk kalan yanım, Onu o salıncakta salladım …
Bugün mektuplarını kızıl yapraklara gömdüm. Artık onlar seni “ölü” diye tanımlar. Masmavi bir gün sensiz. Gözlerim boşluğa dalmış, hayalinle dolmadan. Bir benmişim karanlığa âşık, Aya hasret, yıldızlara mazlum. Bir başımaymışım şakayık bahçesinde. Güller, laleler terk etmiş bizi; Bihabermişiz aydınlıktan.
toprağın hıncı su katar bildiklerime dirliğini esmer bir hasretle nasıl alırım son bir insan bekler dilsiz belimde ip yerine zincir bağlandığım yaşam kuyusundan ben tuttukça yokluğum varla bir canıyla oynanmış adından belli yürürmüşüm yükseğe daha yükseğe çıkmak için sığdığım dünya yalanından dönemem geri şimdi ipim yolumdan uzun.
Zamanenin şairlerinden Zamanın şiirleri kaldı bizlere Zamanın konuları, zaman kırıntıları Şimdilerde, zamansız bizler; zahmetsiz şiirler yazıyoruz. Baksan, an’a bile zam gelmiş yersiz eleştiriler, yeni kalemlerden Tutturmuşum bir zaman, dolanmış dilime! Bırakayım diyorum şunu zamanı gelince tabi gelirse Ne önemi var artık ne de anlamı Neyse, şu zaman …
Kadının çölündeki kıvrımlarına vurmuşlar bir zincir. Kafesinin karşısına oturmuş onca beyaz. Hakaret, sapkınlık olmuş onlara hak. Kalpazanların tuzağı serilmiş onca yıl. Ruhuna karşılık satılmış bir imza. Topraklarına bir şans için geldi. Oldu mu hayatı koca bir yalan. Vicdanlara sığmayacak bir dizi lanetle yüzleşti her gece. İğrençlikler aktı ona bakan gözlerden. Hayal kırıklığı yansıdı insanlığa. Acımasızlığını …
Saçlarımı kesiyorum. Kör bir makasla. Gün, yeni bir şeyler bırakmıyor. Fotoğraflarda delilik çıkıntısı… Hiçbir giysi örtmüyor izlerimi. Anne, uyku tutmuyor gözlerimi! Geliyorsun anne, ilişiyorsun yastık kılıfıma. Bir masal seç diyorsun ikiz hayatına. Sonra… Özgürlük bileğimdeki dövmede, Hızla kafese giriyor jilet acısında. Saçlarım anne, bak saçlarım! Nasıl da kolayca düşüyor. Bir kadın hiç tanımadığım… Bir kilisede …
benim için bir şey var mı dünyada? kayboluyorum ve kaybediyorum içimdeki herkesi. çırpınıyorum, duymuyorlar. kaçsam, gideceğim yerden korkuyorum kalsam, kendimden.. beni kaybettim, ben olmayı unuttum belki de hiç olamadım. olduğumu sandığım insanı sevdiler, yığın yığın düşünceler döküldü üstüme sevilen ben değildim, seven de.. çıkarlar, doğrular, aşklar, yalanlar.. hepsinin içinde kayboldum bir gün ve sonra, arayışı …
(ilk demler) Ve Tanrı adamı yarattı Kadın geldi, adamı kandırdı Adam kadın için şiirleri kullandı Şiirleri için de kadını Kadın farkında değildi ama Adam kadını edebiyat için sevdi (son demler) Kadın, Adem’e küfür etti Adem, neslini suçladı Soysuz iki “insan” sevişti (aynı demler) Soylarının tükenmesine bir harf kala İkisi de aynı …
