Şeker kamışı tarlasında, sırtında yırtık gömleği ve yara bere içinde çıplak ayakları ile güneşin altında koşuyordu siyahi çocuk… Arkasına tüfekleri ve köpekleri ile peşine düşen köle tüccarlarını katarak… Koştu, koştu, koştu… Güneşten gözü kamaşmıştı, bakamıyordu… Ailesi neredeydi, yaşıyor muydu, bilmiyordu. Susuzluktan dudakları patlamıştı. Önce yer altından kayar gibi oldu. Tökezledi, düştü. Bayıldı yorgunluktan. Yüzlerce yıl …
Buraya ait olmayan bir ruhum, dünyaya sürülmüş bir beden içinde Her gördüğüm azap, çiçeklerle süslenmiş yalancı gerçekler üzerine Her saniyesi bilinçli bir umursamazlık, bilinçsiz bir karanlık Pek birbiriyle bağlantısı yok yaşadıklarımın, yazdıklarımın ne yazık Geceleri uyumak dışarıdan göründüğü gibi kolay değil Herkes ister yanan ateşin karşısında tüy dolu bir yastık Oysa delirmemek elde değil, …
Güney Kore sinemasının gözde yönetmenlerinden Park Chan-wook’a, Cannes’da en iyi yönetmen ödülünü kazandıran Ayrılma Kararı (Decision to Leave) filmi kara mizahtan aşka, polisiyeden gerilime, kısaca her başlığa kısa kısa dokunan bir yapıt. Başarısı bu kadarla da sınırlı değil. Dünya çapında farklı ülkeler ve kategorilerde 155 adaylığın 73’ünü kazanmış. Peki bu başarılı filmin altında yatan hikâye …
Her salı, sabah saat sekizi beş geçe vapuruna binerim. Aslında daha erken gitmek istiyorum, Şehir Hatları İşletmesi izin vermiyor. Adalara vapur seferlerini günde ikiye düşürdüler. Sekizi beş geçe seferinden daha erken bir saatte adaya gitmek istersen, vapur iskelesinin yanındaki derme çatma motor iskelesine buyurun beyim, diyorlar. Bilmiyorlar, Fenerbahçe vapurunun bacasına yaslanmış bankta oturmayı, vapurun kalbini …
Yaşam, hakikat sanrısına dönüşen, bir başkasının gölgesinden ibaret bir sirayet. Aklın karşıtıyla anlam bulduğu, yaşamın ölümle var olduğu, özün kalabalığa uyumsuzluğu, sınırların tekinsizliği çoğu zaman. Çoğunluğun rengiyle uyuşma telaşı, insanların birbirine görünmeyen bağlarla mahkûmiyetinin sağır kuşu, kanatlarını sırata saklayan. Özgürlüksüz. Yalnızlığın eksiksizliği ve içindeki saadet, ölümün zahir provası. Bir bedene kaftan diker gibi baht biçer …
Yȃrdı gönül kâşanem Uçarı gözlerimdeki ezâ Dökülünce zaman hokkasına Yasını tuttuğum cȃnın Gövdesi bir çıkmaz sokak Ah-ı pinhan – – yȃrdı Nerde Erzurumlu Emrah Nerde hakkın ziyası Yunus Çalap! Yazmıyor mükerrebȗn melekleri Suskun beyaz gölgem kuruttu mu onları? yȃrdı… …
-Lütfen bu yazıyı aç karnına okumayınız, yemeklerden sonra bünyenize alınız.- Yaz akşamlarımıza renk katan Avrupa Kupası’nda bu kez öncekilerden farklı olarak eğlenceli bir yarış daha var. Hiç fark ettiniz mi? Taraftarlar, ellerindeki pankartlarda, ülkeleriyle özdeşlemiş bir yemek ile rakip ülkenin meşhur bir yemeğini karşılaştırıp bunun üzerinden birbirlerine sataşıyorlar. Gayet eğlenceli bir tribün atışması değil mi? …
