horlayan çiçeklerine aldırmamıştı okuduğu kitabın sonu da pek tuhaftı birkaç kadeh güzelliklerden yudumlasa da mutlu sonlar meyhanesine uğramamıştı evinde içip evini dağıtan cümleler ile baş başa kalmıştı kitabın kapağını kapattı sözcükler bir açıklıktan sızıyordu odasına çıfıt çarşına dönen kadının kafasının içini kapladılar ve kafası mutlu sonlar meyhanesinin bitişiğindeydi aklına takılı kalan detaylar için tekrar kitabın …
Öğretmen Müjgan Hanım ile tüccar Cemil Bey’in bir oğlu olur 51’in soğuk bir Şubat günü, bir ırmağın kıyısındaki evde… Kalabalık ve gayet curcuna bir ailede buyur yeşil gözlü Karadenizli çocuk. Aç parantez, aslında annesinin karnına İstanbul’da düşmüştür, ama babası hayatına ilk müdahalesini yaparak dede evinde doğsun ister. O yüzden İstanbul’u ilk kez beş yaşında görür …
Şenay Ocak olarak kendinizi nasıl tanımlarsınız? Günlük hayatımda doğa, hayvanlar, çocuklar ile ilgilenen ve düzenli yaşamayı kendine alışkanlık edinmiş biriyim. Yaşım daha gençken hayatı dolu dolu yaşamış ve onu şimdiki zamanda sindirerek; keyfini çalışarak, üreterek bu yaşlarıma yansıtmaya çalışan biriyim. İnsanlar çoğu zaman disiplinim, sakin yaşamım ve cana yakınlığım karşısında şaşırırlar. Olduğum kişiden mutlu …
“Bence Aynı Gökyüzünü Paylaşmamız Güzel Bir Şey…” İkimiz de Hala Yeryüzünde ve Bir Şekilde Birlikteyken! Charlotte Wells, Aftersun (Güneş Sonrası) Aftersun, İskoç yönetmen Charlotte Wells’in ilk uzun metrajı olmasına rağmen; özgün tarzı, estetik ve güçlü görsel dünyasıyla oldukça sade, ama bir o kadar da ihtişamlı bir film. İngiliz Bağımsız Film Ödülleri’ne damgasını vuran 2022 yapımı …
Burası benim evim. Doğduğumdan beri bu kentte, bu bahçede yaşıyorum. Ev demesi zor ama yuvam işte. İnsanın yaşadığı yerdir ya yuvası … Doğduğumda annem beni buraya bırakmış, daha bebekmişim. Olanı biteni hatırlamıyorum. Bir annem olduğunu biliyorum ama benim hiç babam olmadı, bana bakan, karşılığında beni döven, anneme söven, aşağılayan bir babam da yok, “piç” diyorlar …
“Bu dersler yalnızca sana iyi geliyor bana değil. İhtiyacım olan şeyi bu okul veremez bana, o yüzden eğlenmeme bakıyorum.” diye feveran etmişti Seda. O zamana kadar okullara hiç bir ihtiyaçmış gözüyle bakmadığımı fark etmiştim. Ben öyle gelip gidiyordum okula, evet derslerimi çok seviyordum, başarılı olmak benim yıldızımı parlatan şeydi. Ancak hiç bize verilen bu derslere neden …
Şimdi Pisagor’a inat Dört duvar içinde süzülüyorken Evrenin sırlarının yalnızlığı Ağırlaşıyor omuzlarımda Ne ışığın hızı ne de renklerin algısı Çığlığım önce geliyor kırıklarımdan Oysa Umurunda değil karıncanın Sıfır noktasını aramak Güneş siteminde olup bitenler Ölüm kadar doğalken Nedir bu yaşam hırsı Yaşarken silinip Kendimizden akıyorken Belki Başka bir yerdedir cennet Ölerek gidilmeyen …
-Bu hafta her zamanki “aç karnına okumayınız” uyarısı yok, çünkü ne yazık ki yemek üzerine konuşacak ağız tadı yok.- Tatsız. Gündemin özeti bu. Bir tarafta günlerdir nasıl yandığı tartışma konusu olan ve cayır cayır yanışına seyirci kalınan canlar, evler, ağaçlar… Diğer tarafta hunharca kıyılan, bunca tepkiye rağmen yine de bildiği gibi yapılan, toplumun tepkisi kulak …
Üşüyor kelimeler Sımsıkı sarılmaya çalışırken Yuvarlanıveriyor satırlardan Satır aralarına yalnızlığın Tepetaklak ediyor Kayıyor ben tutundukça Hayal kırıntıları Yalnızlığın satır aralarından Düşüyorum hüznün kalbine
Sinemanın büyülü dünyası, her birimizi derin bir yolculuğa çıkaran, hayal gücümüzü ve duygularımızı harekete geçiren bir sanat formudur. Sinema, yalnızca bir eğlence aracı değil, aynı zamanda insan ruhunun derinliklerine dokunan, toplumsal ve bireysel deneyimleri paylaşıma sunan bir ifade biçimidir. Bu deneme, sinemanın büyülü dünyasına bir göz atmayı ve onun bizlere sunduğu benzersiz deneyimleri keşfetmeyi amaçlar. …
