Konuşan bir sesin çağrısı kutsayıcı zamanın dili olarak gelip karışıyor hayatımıza. Yitirdiğimiz ne varsa, unutup küllediğimiz; çözülerek hayatımızdan akıp giden, sonra da kayıplar hanesine yazdıklarımız yeni bir zamanın diliyle bize dönüyor. O sabrı bize gösteren söz simyacılarının belleğidir bu dönüşümü sağlayan. Çünkü, biliriz ki; yazı dönüştürücüdür. Edebiyatın kuşattığı bir hayat anlamın ve sorgunun da izdüşümünü …
Panoptikon -Platon’un mağara alegorisi kadar olmasa da- özellikle siyaset felsefesi tarihinin en ikonik metaforlarından biridir….
Gökkuşağı bir renk değildir, buluştur. Renkleri yoğuran sanatçıları severim, renklerle yoğrulan sanatçıları sarılıp sarılıp severim….
Kadın cinayetleri Türkiye’nin bitmeyen çilesi. Kadınların cinsiyet ayrımcılığına uğradığı, namus adına kurban edildiği, yaşam hakkına…
Ağustosun yakın arkadaşı, ekimin kardeşi, yazın gözyaşı, umudun rüzgârı, korkuların körükçüsü, kimilerinin doğum günü, kimilerinin yıl…
“Ömrünüzü güzelleştirecek bir şey almadan hayattan Bir şeyler bırakmadan ardınızda gelecek adına Koşaradım tükeniyorsunuz insan…
Bizler sadece olmamız gereken kişiyle olduğumuzda daha iyi insanlara dönüşüyoruz, diyordu anarşizmin içinde aşkadokununca boğulan çocuklar. Hiç oksijen soluyarak zehirlendiğinizi düşündünüz mü? Tanrı’nın bile güya yarattığı insanları nasıl kullanması gerektiğini bilmediği ve ipin ucunu kaçırdığı bir zamanda, sayısızbeden birbirine çarpmadan öylece geçip gidiyorlardı dünyanın sonuna. Ne zaman vardı ne de mekân. Sakalları buz …
Bu günce; herkesin bildiği, belki de yaşadığı, toplumda konuşulamayan konuşulsa dahi hep bir nedene bağlanılaraksavunulan istismarın küçük ruhlardaki çözülmelerini doğa metaforuyla konu alan aslında hepimizin güncesidir. Güz/Solmak …
Öğleden sonra. Sonbahar fırtınası. Ağaçlar rüzgârı tutamıyor. Güneş çoktan bulutların arkasına kaçmış. Yerde renkcümbüşü. Yaprakların savruluşuna bakıyorum. Yollar, onların. Ne bir masa ne bir sandalye ne de bir insan sokaklarda.Ve ben seninleyim. Özgürlüğümde. Mutlu muyum? Sendeki tutsaklığım kadar değil. Sana yazdığım son mektubu düşünüyorum kahvemin kokusunda. Peşi sıra kelimelerini. Beni okşayan, duygularını banataşıyan. Başka …
Bir merdiven dayamıştı dik bir duvara. Onu görenler “Aklını kaçırmış olmalı,” diyorlardı arkasından. Belki de delirmişti.Çoğu kişinin yapmadığını yapmaya çalışmak, deliliğin asıl tanımı olabilirdi. Merdiven kaç basamaklıydı bunu kestirmeye çalışıyordu, beceremiyordu. Kendini zaman zaman bir duvara değil de göğetırmanır gibi hissediyordu. Bir el atanım olsa ya da arkadan destekleyenim… Sonunda en yakınına açıldı; …
