MUBİ Yazıları

 Richard Reitinger, Peter Handke ile Wim Wenders’in senaryosunu yazdığı ve Wenders’ın ayrıca yönetmen koltuğuna oturduğu orijinal adı Der Himmer über Berlin, Türkçesi Berlin Üzerindeki Gökyüzü filmini birkaç kelimeyle özetler misin deseler benimkiler; melekler, siyah-beyaz, Berlin, acı, arzu, merhamet ve iç ses olur.  Bruno Ganz’ın melek Damiel’ı; Otto Sanders’ın melek Cassiel’i canlandırdığı film genellikle üstten, meleklerin …

Berlin Üzerindeki Gökyüzü mü yoksa Arzunun Kanatları mı? Devamı »

“Bir dahaki sefer, bir dahaki seferdir. Şimdi, şimdidir.”  1970’lerin Yeni Alman Sineması’nın öncülerinden ve aynı zamanda çağdaş sinemanın en özgün temsilcilerinden biri olan Wim Wenders’in son filmi Perfect Days (Mükemmel Günler), zen duruşu ile bu senenin çok konuşulan ve daha ilk sahneden izleyicisini sarıp sarmalayan filmlerinden biri. Oscar Töreni’nden eli boş dönse de filmin başrol …

Mükemmel Günler Devamı »

 “Sonuçta her şeyi görmediğimiz için bir şeyler duyarız.” Slavoj Žižek  Roy Arne Lennart Andersson filmleri, özellikle ilk kez izleyen seyirci için, afallatıcı.  Filmler,  öyle sinemaya gidip koltuklarımıza kurulup patlamış mısırlarımızı yerken hoş vakit geçirelim  diye izlediklerimizden  değil.  Roy Andersson, sinema tarihinin gelmiş geçmiş en özgün dilini yaratan yönetmen olarak anılıyor. Bence haksız da değiller.  Üstelik …

Muhteşem (!) Dünya Devamı »

 Yönetmen ve senarist Aki Kaurismäki’nin 2023 Cannes Jüri Ödülü’nü kazanmış on dokuzuncu filmi Sararmış Yapraklar, 2024 yılının başında Mubi’de gösterime girdi. Kaurismäki filmlerinin beni etkileyen en büyük özelliği değişik mizahi anlayışla harmanladığı minimalist olay örgüsüdür. Fazladan konuşma, uyumsuz melodiler, gereksiz eşyalar, can alıcı ışıl ışıl renkler yoktur Kaurismäki’nin filmlerinde. Her sahne tek başına başyapıttır. Hemen …

Sararmış Yapraklar-Aşk Hikâyesinin Ötesinde Devamı »

 Reprise (Tekrar); yarı Norveçli yarı Danimarkalı yönetmen Joachim Trier’in ilk uzun metrajlı filmi, aynı zamanda Oslo Üçlemesi’nin de ilk filmi olarak öne çıkıyor. Üçlemenin başrolünde Oslo var ve hikâyeler birbirinden bağımsız da olsa karakterlerin hepsi en gerçek ve belki de en melankolik hallerinde bir kimlik arayışındalar. Trier’in daha ilk filminden çok iyi bir gözlemci, farkındalığı …

Keşke Tekrar Tanışabilseydik: Reprise Devamı »

 Bol ödüllü ve ödül adaylığı olan filmler üreten Hirokuzu Koreeda, Japon sinemasının son yıllardaki medarı iftaharı.  Başlangıçta üslubu Yasujirō Ozu ile kıyaslansa da belgeseller ile sinemaya adım atan Koreeda, belki bu nedenle kamera ile sıradan insan ilişkisini derinden fark etmiş son derece gerçekçi filmlerle kendi üslubunu ortaya koymayı başarıyor. Aile kavramını dingin ve sade  bir …

İçimizdeki “Canavar”ın Yeniden Doğuşu: Monster Devamı »

 Karmaşık olarak örülen mozaik parçalar gibidir aile. Doğar, büyür, kopar, sarsılır, sarılır, uzaklaşır ama yine bir arada kalmaya çalışır. Tıpkı Blake ailesi gibi.  Tiyatrodan filme uyarlanan yapıtlara merak sardığım son dönemde izlediğim etkileyici filmlerden biriydi Stephen Karam’ın The Humans (İnsanlar)‘ı . Duyguları sadece oyuncularla değil, filmin geçtiği ortam ve sesler üzerinden harika şekilde izleyiciye taşımayı …

Bir Mozaiğin Parçaları: The Humans Devamı »