Islak kitabın ağırlığında gizli, anlamını yitirdiğim kelimeler. Kaldırımlarda çamur, sırtımda koca bir kambur, zihnimde pus olur. Yamalı ceketimin düğmelerini, bir senfoninin çığlıklarını Geçmiş mahzun günleri unutabilmek mümkün değil. Kuzeyde bir feryat yükselir güney kendiyle çelişir. Dizelerim yuvarlanır dizine serilir sonra şiire erişir. Senfoni susar şiirden geçilir ve ayakta alkışlanır, Bahar gibi ve baharın gelişi gibi …
Aklımın ermediği düşler görürüm, Bakışımdaki efkâr bundan. Elime bir uğur böceği konar: Bakarım, bakar, bakışırız… Bana dert olur o ân; Biraz daha eğlense, annesi Ona pabuç almakta gecikir. -Haydi uç, uç, uç! Bir çift rugan kunduram okul yolunda eskir. Susmasam, bir anlatsam, efsâne söylesem yeridir. Bende bir hâl, bende bir …
Kimim Ben? Neresi Burası? İçimde bitmeyen bir savaş, Ruhumda bitmeyen bir kavga Neyin kavgasıydı ki bu hiç bitmiyordu? Kime karşı savaşıyordum, ne için kavga ediyordum? Kimim ben? Niçin geldim bu dünyaya? Neye bu öfkem, neye bu kavgam Niçin yaşıyorum, niçin varım Kimim ben? Neresi burası?
Nazım’a dal gibi kurur vakti gelince dil de hatta ölebilir dağların son dişi tavşanı gibi karnında solan yeni insanlarıyla soluk soluğa malumunuzdur küçücük farelerin geceleri büyüyen sesleri yiter gündüzün renginde fareleri kavaldan çıkarınca geriye köy kalmaz çocuklar kedilerin huysuzluğu kalır, sıkkın canları kalır geriye yapraklar düşerken korkmaz mı sanırsın ey şaşkın ellerim yüklü seni …
Ölüme yürüyordu kollarınız! Geceleri barbar bir kavmi düşlüyordunuz Elmacık uzvunuz şarap akıyordu Bu yüzden en çok gördüğünüzdü Ve gömdüğünüzdü tanrının kızları Şehvetli bir öpücük, kandan taksim Etten kasvet giydi dünya… Al kanatlı çukurda ruhunuzdu bulduğum Yürek yediniz bir çocuğunkini en çok Dekadan masasında! Şimdi ne zaman yağmur yağsa Hicretten …
Bir çocuk düşünün Kelebek kovalayan Kelebek onun hayali Zaten o kelebek de hayali Bir kadın düşünün Çiçek kopartan Çiçek onun hedefi O çiçek de gül demeti Bir erkek düşünün Denizden kaçan Deniz onun tanrısı Deniz aslında bir sanrı Bir insan düşünün Önce bir insan İyi bir insan Sadece iyi bir insan
Kötü şiir yazınca diz kapaklarından vurulan o pek meşhur şair bir gün sudan ülkesinde haytalarla hayat üstüne sürdürürken yaşamayı aklına dank etmiş: bir şeyler yapmalıyız. Bakınız bu bir biyografyadır! Eski mektepte kümeleşim arkadaşlarıyla bireysel hasbihallere meylederken, kantine düşen kurşun cemresiyle de diz kapaklarından vurulabilirmiş. Amancak bunu kendine yediremiyor O yalnızca birkaç yazı, sigara, ahşap …
Fırtınanın şarkısı Yeşil saçlı ormanı tıraş eder Ve yosunlu kayalıkları öper Durmaksızın. Ardından dağları bebek mavisi bir sis kaplar Korlaşan ve korsanlaşan akşamlarda Şiir mısralarına dizilmiş fosil imgelerin Şaşkın bakışları arasında Rüzgâr tribünlerinin öfkeli sesi duyulur, Beyaz papatyaların üstüne kıvrılan Çekirgelerin ninnilerine eşlik eden Çam sakızının keskin kokusu Sustalı gibi saplanır Ödünç sevinçlerin …
horlayan çiçeklerine aldırmamıştı okuduğu kitabın sonu da pek tuhaftı birkaç kadeh güzelliklerden yudumlasa da mutlu sonlar meyhanesine uğramamıştı evinde içip evini dağıtan cümleler ile baş başa kalmıştı kitabın kapağını kapattı sözcükler bir açıklıktan sızıyordu odasına çıfıt çarşına dönen kadının kafasının içini kapladılar ve kafası mutlu sonlar meyhanesinin bitişiğindeydi aklına takılı kalan detaylar için tekrar kitabın …
Şimdi Pisagor’a inat Dört duvar içinde süzülüyorken Evrenin sırlarının yalnızlığı Ağırlaşıyor omuzlarımda Ne ışığın hızı ne de renklerin algısı Çığlığım önce geliyor kırıklarımdan Oysa Umurunda değil karıncanın Sıfır noktasını aramak Güneş siteminde olup bitenler Ölüm kadar doğalken Nedir bu yaşam hırsı Yaşarken silinip Kendimizden akıyorken Belki Başka bir yerdedir cennet Ölerek gidilmeyen …
