Önce kadın geldi, ardından bir adam. Kadın: “Duvar dört tane ise iş görür,” dedi, “Şu duvarda aşımız kaynar, bunda yıkanırız, diğeri ise bebeğimizin geleceği yerdir.” “Ya dördüncüsü? O ne duvarı?” diye sordu adam. Kadın sığınacağı, dövüneceği, fısıldayacağı, dayanacağı, ağlayacağı dördüncü duvarı adama anlatmadı. O kadar sustu ki adam dördüncü duvarın varlığını unuttu. En çok birinci […]
Yalnızlık nedir diye sorsalar, yani sormazlar aslında herkes bilir, ama herkesin yalnızlığı başkadır. Kimse aynı tanımı, aynı betimlemeyi yapmaz. Benim yalnızlığım doğduğumda başlamış mesela. Kırmızı bez beşikte bir yastık bir yorgandan küçük bir dünya, bebeğin dünyası, bebeğin yalnızlığı! İşte insan taaa bebeklikte, hatta doğduğunda alışıyor iyi ya da kötüye. Neyi verirlerse onunla yetinmeyi öğretiyorlar. Önemli
Mesuliyetsiz yaprakları derin uykusundan uyanınca Uzlaşamadı uçsuz bucaksız yalnızlığıyla. Rastlantısal kolların bilinmez duraklarında buldu bir anda kendini. Olağanüstü kırmızının ürkek yansımalarında Yüzleştiği her maskın akıp gitti makyajı. İğne iplik gibiydi gizemli dalındaki sesler. Meraklı, ısrarcı ve inatçı günde Elverdiğince sabırla bekledi bukette gonca. Vazodaki tutsaklığı görünce ürperdi düşünceleri. Endişesi çok sevdiği rüzgârdan uzak geçecek zamandı.
Vazodaki Tutsaklık Read More »
Picasso da kim oluyor. Ben ondan daha güzel çiziyorum. Hiçbir çocuğun yüzünde maske yoktur. Ne olmak isterdin, derlerdi çocukken. Her sabah başka şeyler olmak için can atan çocuğa garip gelirdi bu sorular. Dün kuz yerlerde açan çiğdemdim, bugün sahilde güneşle öpüşen anemon… Ben bir şey olmanın ağır yükünü taşıyamam ki… Bir şey olmak tükenmek değilse
Şuraya Bir Çocuk Resmi Çiziyorum Read More »
Flaş! Flaş! Flaş! … Flaş bir haber uyku mahmuru gözlerimin önünden hızla geçiyor… Yeni bir güne uyanmışım uykumu bile alamadan. Ben mi uyanamadım, haberlerde izlediğim bu şey rüya mı gerçek mi, ayırt edemiyorum. Uykudayım ben zaten, hep uykuda. Evet, evet doğru görmüşüm. Televizyonda son dakika bildirileri yanıp sönüyor. Kanalları tarıyorum. Tüm kanallarda büyük puntolarla şoke
Uykusunu Alamayan Uyurgezer-ler-den Biri Read More »
mezarlıktaki söğüt tek olmanın yalnızlığıyla dualar okurken yapraklarını döküyordu birer birer daldan düşüyordu insan cümleleri ile başı dönen kuşlar 85 yaşında bir palavracının tabutunu gerçek elleriyle çukura koydu palavracılar bir grup rahmetlinin eski hâllerini anlatırken diğerleri gülerek tüm dikkatleri üstlerine çektiler çaçaron kadınlar çapkın ölü hakkında konuşuyorlardı kimini öpmüştü kiminin düğününde halay başıydı ak sakallı
palavracının cenaze töreni Read More »
Nereye gömüldüğünü kimse bilmedi. Büyük bir çukur kazdılar ve onu oraya attılar. Ailesine ait olmayan bir mezarlıkta, Sadece KIMSESIZLERIN huzur içinde uyuduğu yer. Sabahın erken saatleriydi, ne oğulları ne de komşuları orada bulundular, CEMAAT TOPRAGI ACTI VE ONU ORACIKTA GOMUVERDLER İmam helallik istedi, OnunkiSI günahların en büyüğü, kendi günahından daha büyük ailesinin namusuna bıraktığı lekeydi,
Okulu kıran öğrenci; Öğretmenim derdi ki bu bir Hayat bilgisi, Sonrası, sonradan öğrenilen Gardaşım; Babam gerçekten Kanser mi? Ağır bir cümle değil mi? Balkondaki çiçekler solmasın Küsmesin Dünya’ya diye şiirler okumak. Yerini sever çiçekler, Sabah saatlerinde kuşlar ve serçeler. Ekmeğin peşindeler. Köye giden bir insan, Yanımda halamın oğlu Ne konuşsak acı, “Cenaze nakil aracı” Toprak
Sonradan Öğrenilen Tıbbi Terimler Read More »
İstanbul’un en eski semtlerinden birinde , ahşap kagir cumbalı evlerin sıralandığı çıkmaz sokakta hummalı bir telaş , farklı bir kalabalık…Komşuluk ilişkilerinin neredeyse akrabalık derecesinde güçlü olduğu, her kutsal günün, bayramın, Noel’in, Paskalya’nın, Aşure ayının, Ramazan’ın bereketinin birlikte kutlandığı, imecenin günlük hayatın olağan akışında normal olduğu , yoktan var edenlerin yaşadığı dönemler…. Düğünlerin, cenazelerin, hastalıkların tek
