“Git söyle babana!” diyor. “Çorbasını koydum.” Köşesinde gazete okuyan babama sesleniyorum salonun kapısından. Gözlüğünü çıkartıp sehpaya koyuyor. Gazetesini öylece olduğu gibi katlayıp bırakıyor rengi solmuş kadife koltuğa. “Annen gelmiyor mu?” diye soruyor kaşığı ağzına götürürken. Kavga ettiniz ya bu sabah. Unuttu mu? “Yok.” diyorum. “Tokmuş o.” Boş ver der gibi elini sallıyor. “Turşu yok mu …
Maksim Gorki’nin Bir Sonbahar Gecesi öyküsü insana dair çok şey anlatıyor. Bu öyküde anlatıcıya bir isim verilmemiş. Ben ona Anton diyeceğim. Anton on yedi yaşında. Yabancı bir kentte, meteliksiz dolaşıyor. Üstünde başında ne varsa satıyor. Gemi iskelelerinin bulunduğu uzak bir bölgeye gidiyor. Karnı çok aç. Üstelik hava soğuk ve yağışlı. Yazın arı kovanı gibi işleyen …
Meral Saylar – Hepimiz Nataşayız Bir Sonbahar Gecesi Üzerine… (Maksim Gorki) Devamı »
Bugün konumuz bavul. Senin bavulunun içinde neler var? İyi de nereye gidiyorum? Neden gidiyorum? Oturmuşum sıcacık evimde, ne gerek var şimdi? Canım hiçbir yere gitmek istemiyor zaten. Velev ki gideceğim. Gün olur, alır başımı gidersem… Nereye gitmek isterim? Mutlaka deniz kıyısı olmalı. Bayılırım kokusuna, rengine, havasına. Yanıma yürüyüş ayakkabısı da almalıyım mutlaka. Bir çay bahçesi …
Kabız olmuş. Bir bardak ılık suya birkaç kuru kayısı atsın akşamdan. Sabaha şişer onlar. Kalkınca yesin hemen. Şifa olur. Yok canım, öyle değil. Yazar kabızlığı diyorlarmış. Nasıl desem, bir tür tıkanma. Yazamıyormuş artık. Yahu otursun işte masanın başına, beklesin azıcık. İlahi! Neyi bekleyecek ayol? Gelmesini. Sabır lazım. İlhamın gelmesini bekleyecek tabii… Otobüs mü bu, bekleyince …
Çok önceleri istemişti Halime benden, “Söz ver, günün birinde benim hikâyemi de yazacaksın,” demişti. Dergilerde çıkan birkaç öykümü görünce beni yazar sananlardan o da… Boynuz ve Kulak Oldu bu iş, dedi Hacer. İsmail Halime’den iyisini mi bulacaktı! Emek emek yetiştirmişti o kızını. Semra ile de tanışıyordu zaten. Çocuklukları aynı mahallede geçmişti. Kapı önünde bez …
