Sonu çizilmiş bozuk bir plak gibi noksan günlerin sevdası, bir ömür türküsü… Deli dünya haykırır , yüküm ağır gelir. İçimde koca bir yarasın dokunmadan acıyan. Geceleri tüm yüzler siyahtır parıltısı olmayan. Bal gözlerindi tutku dolu sol yanımı ağrıtan. Tutunduğum umut, yarattığım düşler… İçimde suladığım çiçek solar. Öldürmeye …
Bak Bak, buralar bize göre değil. Bu dünya bize yabancı… Bu deryalar bize uzak! Kalay dumanları Ve pastane kokularına aşina bir nesli Rafa kaldırdılar. Bir oyun uyduruldu. -Yeni bir düzen.- Ve bir oyuncu Sağır, kör, dilsiz, topal, aksak… Çekip dünyanın ipini Yüreğine bağladı! Sonra Homeros -Tarihin en iyi yalancısı – İnceltip çelikten kılıcını Tarihsiz destanlar …
Söz Oyunu Bulutların üzerinde uçuyoruz Buldum seni çocuk Anlat bakalım geçen yılları. “Zaman güçlü bir rüzgardı, Zevklerin en büyüğü “Artık insen nasıl olur?” diyordu, Bense dönen dolapta sürekli “Tecdid” diyordum. Neden inecekmişim? Mavi saçlı bir kız göründü karşıdan, Dönme dolapçı daha paraları toplayamadan, Bana elini uzattı. En yüksek dolaptan, Daha da yükseklere, Ve el ele …
Sonra yanımdan sen geçtin sandım. Sonrası bir şaşkınlık… Durağı olmayan bir yerde inmek istemiştim minibüsten O zaman anladım duraksızdım ! Sonra sen gülmüştün bana Sonra hep birlikte gülmüştük Bir çiçekçinin önünden geçtim bugün; Üzgünsün dedi çiçekçi, Bin çiçekçi Üzgünüm… Hiç tanımadığım bir insanın doğum günü kutlanıyordu o gece; Ben ise davetsiz bir misafirdim senin şehrinde …
1- giriş kadın, kafa kafaya vermiş adamları dinledi kadınların nasıl olması gerektiğini konuşuyorlardı laf laf hepsi de laf ebesi kadınların lafını da onlar doğurtuyordu dişil cümlelere sezaryen yasak olmalı diyorlardı ‘erkekliğe giriş’ dersinin hakkını veriyorlardı ama bir türlü mevzuya giremiyorlardı 2- gelişme kadın, mart ayında yağan kara baktı giyemediği isyan gelinliği niyetine topladı çatılardan suskun …
Önemi Yok, Siktir Et Şehir kendinden geçer biz âlemle sevişirsek El altından eğlenelim gizlice/martılara ne oluyorsa Sonra kalkar kravatları yakarız ve maaş bordrolarını Kâğıtlar ve gemiler nedendir hepten çıkmaz aklımızdan Ardımızda bırakır günleri ahmaklara saydırırız Örtbas/ölüleri temizler yağmur gibi yağan günler Yağmur gibi yağan günlerde eksiliriz en çok hem Dışa döneriz dışlanmış kelimelerle tüm Cürmün …
gür bir ormanda, yalnız bir ağacım. içimi dert kemirir, haberi yok kimsenin!.. ne vakit gülmek istesem, hayata tutunmaya çalışsam ucundan, kenarından aklıma ölüm düşer! Korkuyorum hasret kavuruyor kenti öfkeme yenik düşmekten korkuyorum kalbim dinamit!.. şehri boğuyor yağmur anılarımı kaybetmekten korkuyorum gözlerim barut!.. yalnızlık kuşatmış metropolü yaşamaktan korkuyorum ellerim kibrit!.. *Behçet Necatigil …
Kâğıt helva pamuk şeker tablaları Şarkı söylüyor kum tanesi yitmiş dalgalarla Avuçlarında kaybolan minik elleri Balık avlıyor martılar soğuk zincirde kalbi Donuk bakışlarda suskun kakofoni İçin için ağlıyor çocuk küskün kalabalıkta Güneş teslim etmiş aya günü Dans ediyor rakkas kıyısında bataklığın Ayakları kınadan çatlak Kahkahası işitiliyor iblisin.
Attila İlhan’a Kaptan! ‘Dip dalga geliyor! Geliyor, geliyor, geliyor’ diye diye gittin asıp şapkanı duvara Bir görsen Yeşil yılanın puluna sarılan sarılana Kapandı havsala Et kırığı su akmaya akmaya Halsiz nasıl çalkanır Kim baksa hiçliğine dalıp Kendini karanlığına bırakır Dip. Dip balçık Son bir diyafram nefesi Kopuyor film şeridi.
Kayaları döven dalgalar Irıplardan çekip aldı balıkları. Zil zurna sarhoş kayıklar… Kapaklandı kara bulutlar Ulu çınarların üstüne üstüne… Lebinde sırılsıklam bekleyen anlar. Ellerin yokluyor düşlerimi, ellerin, Sürgündeki güzelliğin; O İnci adası bir zamanlar.
