Şiir

Yanlış değil, yanılmış değil, tümüyle yanmış bir halet-i ruhiye içindeyim. Kızıl sürünmüş, siyah kokan, koyudan da koyu, bir zemheri…

Hatırlıyorum Eskiyi yeniye değişme çabalarım Kalabalık bir güneş yılı O şehir ve gözlerinde tertemiz bir nehir gördüğüm ömrümün kıssasına…

ÖNCESİ ÖLÜM ÖLMEK ÜZERE VE POST MORTEM “İnsan. Doğar Yaşar Ölür Toplasan hepi topu her şey Üç kısa gündür Hepsi ayn’anda olur biter Rahme…

Sadece geceler değil artık; Gündüzler de bir hayli karanlık… Geceler kimsesiz ve sessiz; Gündüzlerde ise beyhude sesler… Kıyıya vuran…

Bulanık mı gözlerin biraz? Bakayım hele kaldır başını Çamurunla, toprağınla sevebilecek miyim bir bakayım Üstünü örtebilir miyim gece…

Yiter her dem taze doğan sevdâlar İçimde ihsan var, dışımda talan!.. El ayak çekilir iner perdeler İçimde bahar var, dışımda hazan!..   Başka diyârlara göç eder kuşlar Gözyaşı döker o kalpsız taşlar Keder derya olur eğilir başlar İçimde vuslat var, dışımda hicran!..   Akşam kasvetleşir gece hep uzar Ecel ki her türlü oyunu bozar Bırakmayın

dallarına tüneyip körpe yapraklarına kıydığım ağaçların yarasından sızan bulutlara yaslandım bu sabah.   yıkık ve kurak bir çocuk parkı sanki ruhum kimseler yok kimseler ses yok s e s y o k bir tek kendi sesim var: sapsarı kesilmiş bir salıncağa çarparak zihnimde yankılanan sesim.   kuşlara ihbar ediyorum yenilgilerimi histerik çıplaklığımla yorgun ağaçlar altında

Uyandığım gecelerin birinde gelirsin Ve üç beş saat yaşarım seninle diye Seni terk edip uyanıyorum gelmediğin gecelerde   Işıkların dizekleri çiziyor altını güzelliğinin Toprağa yansıdığım günlerden Bir rezillik karışıyor kanıma Belki ben karıyorum harcımı Belki senin kırışıkların aklıyor varlığımı   Kahvemde tütüyorsun Betonlar arası kurguların Soğukluğunda titrediğimde Dokunmuyorsun Ben yine donuyorum İçimde yaşama korkusu  

Beni anla Benim şeridim ayrı Son kitaplar geçmez benden Kulağımda baharat sıcağı ürperten Karşımda bir gardiyan zülfün Yaklaşıyorum Koru beni benden   Geçtiğim durakları düşünüyordum Hepsinin şeridi ayrıydı Pek azı çarpılmıştı içindeki kozalarından Yağmurların ışığı paylaşamadığı günlerde Hepsinin taşın altına koyacak en az bir eli vardı Pek azı dinliyordu o eli Neredeyse hiçbiri anlamıyordu da

Alya’ma   Sizin bayram yeri var ya hani Hani bayramın içindeki bayram yeri Kuledeki saati Çalışmayan saat kulesinin altındaki Saat kulesi ve onun altındaki Dut dalının altında Kaniş bir köpek gördüm Uzatmış önüne Ayaklarının ayaklarını yalıyordu.   Sonra karşıdaki karşıya geçtim Öbür dutun öbür dibinde bir kedi İnanmayacaksın ama Küçük İskender’in küçük kedisi İskender ölümle