Yazıhane

Yazılarımız

Yemyeşil değildi ağaçlar, yeşildi sadece. Gövdeleri irice ulu çınarlar değildi, bu altında beklediği …

Bu günce; herkesin bildiği, belki de yaşadığı, toplumda konuşulamayan konuşulsa dahi hep bir nedene …

dallarına tüneyip körpe yapraklarına kıydığım ağaçların yarasından sızan bulutlara yaslandım bu …

Ofisinin kapısına yöneldiğinde, saat gece yarısına yaklaşıyor olmalıydı. Halletmesi gereken birkaç …

Havaalanının bekleme salonunda valizlerine yaslanıp uyuyan adamlar, ağlayan çocuklarını …

Uyandığım gecelerin birinde gelirsin Ve üç beş saat yaşarım seninle diye Seni terk edip uyanıyorum …

Öğleden sonra. Sonbahar fırtınası. Ağaçlar rüzgârı tutamıyor. Güneş çoktan bulutların arkasına …

Bir merdiven dayamıştı dik bir duvara. Onu görenler “Aklını kaçırmış olmalı,” diyorlardı arkasından. …

Soğuğa rağmen güneşten yansıyanlar ipil ipildi. Önde ölü gözlerle bakan balık ve arkasında bir …

Sonbaharsan yeşile bulaşma. Ben sonbahardan başka bir şey değilim. Didem Madak, şiirlerini …

Leopar baskılı sabahlığın örttüğü bacaklarını kollarıyla sıkı sıkıya sarmış, başı omuzlarının …

Üzgündü altın sarısı yaprak. Aylardır bağlandığı güçlü kollar kendisini tutmak için artık çaba …