“Ne bu karne, git gözüme görünme!” diyen bir baba. Sahilde bir erkek çocuğunun çığlığı. Patronu, “Bu proje olmaz, onaylamıyorum.” diyerek mavi dosyayı uzattı. Kendini ne zannediyorsun be adam, dosyamı doğru dürüst incelemedin bile, sen “Bahçeli Site”den ne anlarsın hödük. Her yere blok dikmeyi bilirsin anca, bir karış toprak olmasın. Patronun odasından çıkarken deri …
Bulmacalarda sıklıkla adı geçen “Çocuğunun dünyaya gelmesinde etkin olan erkek, ata, cet, koruyucu babalık duyguları ile dolu kimse” soldan sağa, yukarıdan aşağı nereden okursan oku. İstersen ters çevir oku cevap aynı. Koca bir hiç, yani sen. Yıllar yılı seni içimde kaç kere öldürdüm, inan sayısını unuttum. Bu sefer gerçekten öldün baba. Varlığını bilmediğimiz için …
Zümrüt yeşili bir bahçe içinde hür bir şekilde soluksuz kalana kadar oynardık. Rengârenk çiçeklerin kokusundan kendimizden geçerdik. Güneş tepenin arkasına ağır bir şekilde ilerlerken biz hala keşfedecek ve öğrenecek yeni şeyler bulur ve tüm zamanımızı bir maceraya adardık. Zaman denilen büyük üstat bize ne kadar da büyük gelirdi! Yirmi dört saate neler sığdırırdık neler… Hür …
Parlak ışığın ucundaki KuAnTuM-somon nöron-“Belleğin Azmi” ve çürük saat Koynumdaki ODEA –görünmez bir merdivenle Buda’nın yıldızlı eli Deliren ışıkta benim ülkem-yüzümün “ötenazi” ayini- Ortadoğu gerçekliğinde savrulan bir ruhum – karanlık yemin Dikiyorum kendimi çarpılmış kanıtlara ve her kanıt dönüp buluyor kendini bir morg odasında Çünkü Ölüm Karlı Bir Sabahın Kız Kardeşi Benim aradığım/ onların aradığı …
John Milton, ünlü eseri Kayıp Cennet’i yazarken şöyle bir cümle kuruyor: “Ama nereden gelir bu kötülük? Sen çok temiz yaratıldın, senin içinde kötülük olamaz. Ama bil ki ruhun içinde mantığa hizmet eden birçok özellik ve yetenekler vardır.” Ona göre temiz olduğuna inanılan insanlardan kötülük beklenemez. Eğer Tanrı’nın güdümünde mutlak suretle kutsal bir amaca hizmet ediyorsanız, …
Hayat inişler ve çıkışlarla doludur. Ben hayatımda hatırladığım kesitlerde hep dik yokuşlar çıktım. Biraz nefes alıp sonra devam ettim tırmanmaya. Aşkı hatırlarken de… Haftanın altı günü, aynı güzergahı kullanmak zorunda olduğum altı günlük rutinimdi. Evden çıkar bisikletime binerdim. Kulaklığımı takar güzel bir “playlist”le başlardım yola koyulmaya. Yolda beni her sabah, okula gitmek için hızla yürüyen …
belki karşılaşmaktan kendimle, karşı koymaktan belki bıkkınım beni yanına alan kan tutmuş rüzgarım, yılgınım sarsılmaz daraltım avuç açmıştır şimdi karşında büyük harflerle silahsızlanmışım arafta mahmuzlanıp bir takım masallarca /olsun/ paranteze almak var ya aslında kokunu bu serüvenin ucunda doğurgan bir ırmağın bütün imtinasıdır şu; uykumdan çıkardığım sana tütsülediğim esmer şiir. kurdum onu …
Uzağım kendime ve yalnızlığa Tek kişilik bir savaş değil mi kaldıramadığım Omzuma çökmüş kıyıca nefes Nefes nefese koşulan hayaller, kırıklığım Yalnız dünyaya Ve sana karşı değil bu soğukluğum Hüküm sürmüyor dudaklarımda afili cümleler Dökülmüyor saçlarından güz gülleri Ağarmıyor gök sinesinde karanlığın Can veren mezarlığın yapraksız dalları kadar Aksetmiyor duvarlarında sevgi sözcükleri Susmayan, çınlayan her dua …
Uyuyorsunuz, derin bir uykuya… Üç, iki, bir… Kilime yüzükoyun uzanmış beden çiçek tarhında sanki. Beşiğim oldu mu benim? Sıcakkanı düğümlü bahçeyi usulca kırmızıya boyuyor. Makasın açtığı yara sırtında. Ben öldürdüm. Ellerimi yıkarken oluşan kızıl girdaba bakıyorum bakıyorum bakıyorum. Kekremsi tükürük genzimi yakıyor… Bu koku ne? Çıt yok. Artık ölü. İyi… Kurban olmak fail olmaktan kötü. …
Zaman nedir diye sorulduğunda yaşadığın sürenin uzunluğudur, derim. Yani insan zamandan geçer. Zaman akmaz. Kitapta şimdiki zamanı okurken zihninde geçmiş zaman olmuştur. Düş ile gerçeklik bazen karışır. Bugünlerde zamansızım. Saatin ve günün adının önemi yok. Kol saatim, telefonun saati, ekran saati bir şekilde ilerleyen rakamlar gibi. Bende ise karmakarışıklık hâkim. Zihnim gelecek zamanda. Bitecek mi …
